فرزند دهه 70 شورولت،
تداعی کننده حسی نوستالژیک
در دهه 70 میلادی رقابت بین خودروسازان دنیا بسیار زیاد بود
اما این رقابت در بین برندهای آمریکایی بیشتر از نقاط دیگر دنیا دیده می شد، در
این دهه که در بسیاری از نوشته های معتبر از آن به عنوان دهه شکوفایی صنعت در دنیا
یاد شده است، مونت کارلو هم یکی از محصولات شورولت بود که آمد تا یک کوپه دوست
داشتنی هم در کنار باقی محصولات جنرال موتورز قرار گیرد، با تمام این تقاسیر این
مارکت هم به بازار آمد و سیاست پشت تولید این خودرو هم یک کوپه لوکس بود و حال پس
از گذشت 4 دهه اگر مونت کارلو را در کنار رقبایش قرار دهید به این نتیجه خواهید
رسید که این اتومبیل تا حدی در کلاس خودش موفق بوده است، خودرویی که در 6 نسل به
تولید رسیده است و تا سال 2007 شاهد تولید آن بوده ایم نباید خودروی کمی باشد پس
این مدل هم مانند دیگر مدل های شورولت طرفداران خود را دارد.
به ترتیب در طول سال های 70 تا 72 میلادی شاهد تولید نسل
اول آن بوده ایم و نسل دوم آن هم از 73 تا 77 میلادی بر روی خط تولید قرار داشت،
سومین نسل که از آن آنچنان استقبال هم نشد از 78 تا 80 و نسل پرطرفدار بعدی نسل
چهارم بود که از سال 81 تا 88 میلادی به تولید رسید در این میان دیگر دنیای
اتومبیل به مدت چند سال دیگر مونت کارلو را به خود ندید تا سال 95 که نسل پنجم خود
را به بازار عرضه کرد و تولید این نسل تا 99 هم به طول انجامید و نسل ششم و آخرین
نسل هم از سال 2000 تا 2007 میهمان دنیای اتومبیل بود و پس از سال 2007 دیگر مونت
کارلو رخت بربست و رفت تولیدات جدید جایگزین این محصول شدند.
مطمئنا اهدافی که در پس تولید این خودرو بوده است چیزهایی
به جز قدرت بوده است، چراکه این خودرو آن چنان طراحی آیرودینامیکی ندارد، مونت
کارلو یک کوپه تقریبا لوکس و زیباست که بیشتر برای کمپانی تولید کننده بیشتر جنبه
اکونومی داشته است چراکه از حجم های بالای موتورهایی که برای این خودرو در نظر
گرفته اند قدرت هایی کمی گرفته اند و این مهم هم برای یک رانندگی لذت بخش و بی
دغدغه است، خودرویی که با طراحی پر انحنای خود و خطوط برآمده ای در بدنه خود دارد
بیشتر از یک طراحی خاص و منحصر بفرد صحبت می کند تا اینکه طراحی برای مسابقات
چراکه در باور یک عده از دوستان علاقه مندان مونت کارلو یک کوپه قدرتمند است و به
هدف رقابت با اتومبیل های شهری ساخته شده است.
زمانی که شورولت مدل پر آوازه کامارو را دارد که بسیار
قابلیت های بالایی برای بهینه سازی دارد پس در اینجا دیگر مونت کارلو اضافه است، زمانی
که از جلو به خودرو نگاه می کنید تیزی خط گلگیر شما را متوجه یک خودروی بسیار
تشریفاتی می کند و بر آمدگی زیبایی که مانند یک باد حرفه ای گلگیر تا میانه در
خودرو هم رفته است، اگر از کناره خودرو به آن نگاه کنید می فهمید که باورتان
اشتباه بود و این خودرو تشریفاتی که نیست هیچ، بلکه یم خودروی 2 در منحصر بفرد
است، بر خلاف قسمت جلوی این فرزند اوکلاهاما زمانی که از عقب به خودرو می نگرید
خطوط مواج گلگیرهای این اتومبیل حس خوبی را به شما القاء می کند چه طرفدار
خودروهای آمریکایی باشید چه نباشید.
با دیدن این خودرو هرکسی دوست دارد تا با آن رانندگی کند تا
از کم و کیف سواری آن باخبر شود، اما گفتنی است که زمانی که پشت این خودرو نشستم
نمی دانم چرا اما نا خود آگاه شورولت ایمپالا در ذهنم تداعی شد و در زمان رژه این
اتومبیل در خیابان هم به این نتیجه رسیدم که احساس من درست بود چراکه همانطور نرم
و کم صداست و اشتراکاتی را نیز با آن خودرو دارد، پیشرانه این خودرو 350 اینچ
مکعبیست، حجم آن 5735 سی سی و قدرت 145 اسب بخار در 2400 دور و گشتاورش 339 نیوتن
متر در 2200 دور توسط جعبه دنده 3 سرعته اتوماتیک به چرخ های عقب انتقال پیدا می
کند، راندن این خودرو نرم است اما قدرت آن کم است و به دلیل وزن 1804 کیلوگرمی آن
به خوبی کم بودن قدرت خودروی زیر پدال گاز خودرو احساس می شود.
قدرت این خودرو پایین است چراکه گفتیم این خودرو یک کوپه
لوکس دوست داشتنی است اما این نسل هم مانند نسل های دیگر پیشرانه های مختلفی را
دارد، مونت کارلو برای اینکه محبوبیت بیشتر در بین طرفداران آمریکایی کسب کند
پیشرانه معروف آمریکایی را هم برای این خودرو در نظر گرفت، 454 هم جایش در بین
پیشرانه های آمریکایی خالی بود که دیگر نیست!! البته پیشرانه Small
Block دیگری هم بود که
قدرت بسیار خوبی را هم تولید می کرد و آن هم 305 بود که برای مونت کارلو هم در
خیابان ها شگفتی می آفرید!!
خودروی مورد بررسی مجددا رنگ آمیزی شده است و اینکه این کار
به خوبی در آن انجام شده است و در خیابان ها علاقه مندان به اینگونه خودروها جلوی
مونت کارلو ا می گرفتند و دقایقی با مالکین این اتومبیل به صحبت می پرداختند، خودروی
مورد بررسی ما مدل 74 می باشد و شورولت در سال 74 میلادی به تعداد 312217 از این
مدل را به تولید رسانیده است که تعدا کمی از آنها در وضعیت سالم در کشور مشاهده می
شود، فرمان نرم خودرو در کنار صندلی های بسیار راحت آن حس خوبی را در رانندگی برای
ما رقم زدند اما مشکل ما قدرت خودرو بود و ترمزهای ضعیف آن که البته در خودروهای
آمریکایی چیز عجیبی نیست.
پیشرانه این اتومبیل 8 سیلندر 16 سوپاپ می باشد که 145 اسب
بخار قدرت دارد و تقریبا می توانیم بگوییم از هر لیتر، این پیشرانه 25.3 اسب بخار نیرو
تولید می شود، تراکم آن 8.5 به 1 و بلوک و سر سیلندر این پیشرانه کاربراتوری از
جنس آهن قالب گیری شده است و اینکه دارای لیفترهای روغن هیدرولیکی هستند، قبل از
اینکه این اتومبیل به تولید برسد گفته شد که کمی تغییرات بر روی آن انجام خواهد شد
و همانطور هم شد، این خودرو در سال 74 هم نسبت به سال قبلش پیشرفت کرد حتی در
مسائل زیربندی و ترمزها و ... اما کسی که
این خودرو را سوار می شود به دنبال چیزی جز سواری راحت و لذت سواری این خودروی زیبا
نیست.
در سواری این خودرو چیزهایی که برای ما جالب توجه بود این
بود که همانطور که یکی دیگر از اهداف تولید این خودرو یک کوپه لوکس اکونومی بوده
است دقیقا این طور است چراکه نسبت به هم وطنانش از مصرف بسیار پایین تری نیز
برخوردار است، هرچقدر قدرت این خودرو کم باشد برای علاقه مندان به آمریکایی موردی
ندارد آنها این خودرو را دوست دارند چراکه خودروی مورد علاقه شان مصرف کم- سواری
نرم- جهره ای متفاوت- صدایی کم و در کنار همه آنها اصالت در طراحی دارد و برای
رقابت با خودروهایی چون مرکوری کوگار- کرایسلر کوردوبا و فورد تورینو الیت ساخته
شده است.
نظرات و پیشنهادات خود را به آدرس Amir@carnp.com ارسال فرمایید
instagram : amir_poursina
نوشته و
تصاویر : امیرحسین پورسینا