در وجود هر مردی سرعت و قدرت نیرویی است نهفته و خدادادی .
نیرویی که در هر انسانی یک نقطه تعالی دارد و تمام انسانها در اکتساب و پرورش آن یکسان نیستند . این حس از کودکی شاید حتی دو سالگی آغاز می شود و گاها تا لحظه مرگ با ماست .
چرا انسان بدنبال سرعتهای فراتر از نور است .
آیا این سرعتها برای رسیدن به فراسوی زمین کوچک نیست .
ایا سرعت فایل نابودی برنامه حیات بشریت نیست .
چه حسی است وقتی داخل کابین یک سفینه زمینی جو سیال هوا را به هم می ریزید.
وقتی صدها قطعه در روغن وهوا و بنزین به سرعت در حرکند. تا سرعت پدبدار شود .
تصور کنید هنگامی را که از مهار سرعت عاجزید ، لحظه ای را که فاصله چندانی با انفجار ندارید . لحظه ای را که رقیب چندان فاصله ای با شما ندارد . لحظه ای را که یک پیچ روبروی شماست .
لحطه ای را که چیزی به آخر 400 متر نمانده.
50 45 35 متر.....
اگر جای غلام جنیدی باشید چه می کنید ؟
آیا می ترسید یا پا را کمی از روی پدال شل می کنید یا نه، بی مهبا ادامه می دهید .
اگر او باشد ادامه می دهد یک راننده جوان با سابقه و عاشق کلاس آزاد .
غلام جنیدی یکی از ده مرد سرعت ایران است
و جای تاسف که هیچ رسانه ای تا کنون سراغ این مردان بزرگ نیامده .
اتومبیلرانی ما مردان بزرگی دارد و میدانی کوچک
بی نظمی ورزش اتومبیلرانی باعث شده همه مدعی باشند و مدعیان واقعی هیچ .
با او تماس می گیریم و او دعوت ما را می پذیرد.
دلم می خواست با او از جنس سرعت صحبت کنم .
و عصر یک روز در گذر از میان اتومبیلهای شیک نمایشگاهش در عباس آباد در طبقه دوم میهمان او هستیم .
هنوز نمی دانم او متولد کجا و چه سالی است و در کدام محله بدنیا آمده و چه کارها کرده . اما او در شهر تهران است . آمده برای سرعت .
وقتی می امدم تمام ذهنم مشغول یک سوال بود
پرسیدم :
سرعت یعنی چه ؟
یعنی هیجان .
سرعت ذاتا یعنی چه ؟
غلام نمی توانست با کلمات پاسخی بدهد که من ، من عاشق اتومبیل را راضی کند .اما با همین کلمات حرفهای پند گونه ای زد .
سرعت رفتن کار سختی نیست می توان با فشار بر روی پدال گاز یا حتی قرار دادن سنگی بر روی آن خیلی سرعت رفت و شاید تفاوت یک راننده حرفه ای با یک راننده معمولی بعد از این سرعت باشد . زمانی که باید این وسیله سریع را کنترل کرد .
من عاشق صدای ماشینم . من عاشق سرعتم . اما بهتر از هر کسی می دانم تصادف یعنی چه . مردم عادی نمی دانند سنگ ریزه ها در کف آسفالت چه می توانند بکنند . من به تجربه دریافتم و هرگز در شهر و جاده سرعت نمی روم .
از سال 69 فهمیدم اتومبیلرانی یعنی چه و بعد از این همه سال به جایی رسیده ام که در ایران راننده های کمی رسیده اند .
ما هیچ وقت مربی بزرگی نداشتیم و حتی مربیانی داشتیم که متاسفانه به عمد آموزش غلط می دادند.اما تجربه نشان داده قهرمانان با اتکا به تجربه مربیان بزرگ می شوند و ما امیدواریم بزودی شاهد وجود مربیان بزرگی در ورزش اتومبیلرانی باشیم . مانند مربیان بزرگ فوتبال .
در اتومبیلرانی بیشتر شانس دخالت دارد یا مسائل فنی ؟
من بزرگتر از مایکل شوماخر که نیستم . مایکل هم، خودرویش دچار بد شانسی و نقص فنی می شد باید بگویم بد شانسی همیشه وجود دارد .
شما سرعت بسیار دبیده اید 250 کیلومتر را فراموش کنید . شما در هواپیما که می نشینید شاید 1000 کیلومتر در ساعت سرعت دارید اما این سرعت هیچ هیجانی ندارد .برای من زمان رسیدن به سرعت مهم است . برای من مهم است که در مسابقات سرعت در اتهای 400 متر به سرعت 220 کیلومتر برسم و سپس در 30 متر پایانی مسیر بتوانم یک پیچ 180 درجه را طی کنم . هیجان یعنی این . عشق من یعنی این .
چرا اتومبیل ؟ چرا موتور سیکلت نه ؟
من به قول قدیمیها در ماشین متولد شدم و در سن 10 سالگی رانندگی می کردم و در 15 سالگی خودرو داشتم و در 17 سالگی در میدان اتومبیلرانی بودم این شور و هیجان ذاتی است .
هر اتومبیلران خوبی می تواند موتور سوار خوبی باشد و برعکس . چون یک اصل مهم در هر دوی این ورزشها است : جرات ، تکنیک ، تجربه .
بنده هم موتور سوار بودم هم فروشنده موتور سیکلت اما با یک تصادف ساده متوجه شدم که موتور سیکلت واقعا وسیله امنی نیست . واین علاقه را فراموش کردم .
تفاوت بنیادی بین یک راننده سریع خیابان و اتوبان با یک راننده ورزشکار چیست ؟
اولین شرط یک راننده خوب تسلط بر اعصاب است . وقتی تسلط نداشته باشی خیلی کارها می کنی مانند بوکسوری که از رینگ خارج می شود و تماشاچیان را نشانه می رود . ایجاد خطر کردن برای مردم عادی در اتوبانها یعنی همین . من که یک ورزشکارم و به ورزشم که سالهای جوانیم را روی آن گذاشته ام ارزش می گذارم . من به پیشکسوتان احترام زیادی قائلم . اگر من هم در خیابانها درست نرانم چه انتظاری از دیگران است .
نظرتان راجع به ترافیک چیست ؟ زمانیکه پشت ترافیک هستید چه حالی دارید ؟
می دانید بخاطر فرهنگ رانندگی کشورمان است . نکته این نیست که قوانین رعایت نمی شود .واقعا مهارت در راندن خودروها و صحیح تصمیم گرفتن مشکل است . اتومبیلرانی قوانین خاص خود را دارد و ما که این قوانین را می دانیم بسیار عذاب می کشیم .%95 راننده های ما فقط بلدند تند برانند و مهارت این سرعت را در مواقع اضطراری ندارند .اصلا راننده خوب در فرهنگ عامه یعنی کسی که تند می راند . در حالی که راننده خوب و پر تجربه مانند درخت پر بار است و نیازی به این نمایش ها ندارد .
کدام نوع از مسابقات اتومبیلرانی را ترجیح می دهید ؟
سالون کار DTM
کدام مارک اتومبیل را می پسندید ؟
BMW
نظر شما نسبت به بنز چیست ؟
بنز یک اتومبیل کلاسیک است علاقمندان به سرعت همه ب ام و را دوست دارند .
آیا تجربه راندن با یک سوپر اسپرت را داشته اید ؟
بلی میتسوبیشی اولوشن با 400 اسب بخار ،لامبورگینی دیابلو ، فراری F50 ، پورشه M5 , M3,SL55
همه خودروهای خوبی بودند اما لامبورگینی چیز دیگریست .
اتومبیل چه دهه ای را می پسندید ؟
اتومبیلهای روز را می پسندم . اما از خودروی 2002 BMW دهه 70 خاطرات زیادی دارم .
فکر نمی کنید اتومبیلهای جدید خیلی لوکس و اسباب بازی شده اند ؟
من کاری به ظاهر و دوام خودروها ندارم . اتومبیلهای جدید روز به روز از تکنولوژی آئرودینامیک و هندلینگ خوبی برخوردار می شوند .
حرفهای بسیار ی می ماند تا فرصتی دیگر .
تا باز از سرعت بپرسیم .
گفتگوی اختصاصی در خصوص اتومبیلرانی ایران را به فرصتی دیگر می گذاریم .
احمد کلهر