وقت بایگانی نیست .
با دردی سنگین از سینه ام بر خا ستم و برابر دستگاه تایپ خسته ام که روزگاری است با من است برای مردانی که آنسوی فرکانس اینترنت هستند از آنچه در دلم سنگینی می کند نوشتم ...
من اتومبیل را عاشقانه دوست دارم ، من سرعت را و قدرت و هر آنچه راکه بواسطه اراده یک راننده اتومبیلی می تواند انجام دهد دوست دارم .
زیبایی ، قدرت ، برتری، سرعت، رکوردها، تکنولوژی در هر اتومبیلی از اراده مردان بزرگ سرچشمه می گیرد.
این همه تلاش را که مجموعه ای از علم هنر دانش و مهارت است را دوست دارم.
اتومبیلرانی ایران را عاشقان این ورزش اداره می کنند و بودجه های اختصاص یافته ، حتی برای یک هفته کفاف اداره این ورزش را نمی کند ..
خسته نباشید
هیئت محترم داوری مسابقات سرعت
هیئت محترم داوران و کنترل رالی ها
هیئت محترم استانها و شهرستانها
راننده های محترم و نقشه خوانهای عزیز .
کدام یک از شما در ماه دویست تا پانصد هزار تومان حقوق می گیرید !!!
عزیزان سفید مویی که به عشق اتومبیل رانی در سرما به قلبشان هم بی تفاوت می شوند ...
عزیزان موی سفیدی که هنوز هم صبح روز مسابقه ها از خواب بلند می شوند و بدون هیچ تعارفی سر جایشان می ایستند و پرچم می زنند و انتظام می دهند
جوانان عزیز و مودبی که به عشق ورزش و بی هیچ چشم داشتی صادقانه کمک می کنند.
اما آقایان مدیر در جا زدیم
اتومبیل رانی در جا زد.
مدیریت جدید در سرعت کاری نکرد
در حال حاضر مواجه ایم با کلاسهایی که اگر آن چند نفر هم نیایند باید تعطیل شوند .
الان دو سالی است که با حضور مستمر چند راننده این کلاسها برقرار است .
هیچ کمپانی اتومبیل سازی یا وارد کننده خودرو در این بازار نو و پر رونق خودرو جذب این ورزش نشده
و اگر پروتون نیز آمده هنر و من و محمد ظل انوار بوده ....
آ قایان مدیر باید بپذیرید که نتوانسته اید کاری بکنید .
امروز غریبه هایی با اتومبیل رانی سعی در خرابی این خرابه را دارند عده ای که جون نمی توانند نمی خواهند .
هر کس در کودکی تماشاچی این ورزش بوده هر کس از کودکی به عشق اتومبیل خواب نداشته هر کس که در سن 18 سالگی یک راننده خوب بوده هر کس که خاک کویر ، خاک پیست ، شب های سرد و گرم تعمیرگاه را چشیده هر کس دست به آچار شده هر کسی که در رالی و سرعت رانده و جنگیده امروز در هر سنی که باشد عضوی از خانواده اتومبیل رانی است .
امروز آقایانی در این ورزش ما را به هم انداخته اند هر کسی که پشت رول اتومبیل در میدان ورزش ننشسته و تلاش نکرده از خانواده اتومبیلرانی نیست .
حسین خداپرست در رالی های بزرگ تمام مسیر را می گشت تا اخرین عزیز شرکت کننده را به هر قیمتی شده به ساحل آرامش برساند ...
امروز با صداقت و صراحت می گویم ، ما در رشته سرعت قهرمان اتومبیلران را نمی شناسیم . اما حتما قهرمانی هست . شاید در هر مسابقه وجود دارد شاید هم پشت میز کارش نشسته یا جایی کاملا فراموش شده است .
نمی شناسیم چون هرگز مسابقه عادلانه ای با خودروهای قوی با قوای یکسان برگزار ننموده ایم . این ضعف فدراسیون بوده از اول تا به امروز که هنوز لوازم می توانند قاصله ها را زیاد کند.
هنوز لوازم %80 پوئن قهرمان است .
شاید همان موقع که خسرو در قلعه مرغی می رانده یا علی طباطبایی یا سعید یا جواد موسوی یا نادر جعفری یا غلام جنیدی و یا عزیزی دیگر بر اساس توان و مهارت شخصی و توان خودرو رکوردی در حرکت شکسته باشد.
امروز نمی دانیم – امروز نمی دانیم – تلاشهای بی فایده
آقای دبیر فدراسیون اگر کسی به شما مراجعه نمود و گفت من قهرمان اتومبیلرانی هستم به او چون یک قهرمان نگاه کنید . چون این شما بودید که بر اساس قوانین ، تجهیزات کنترل قوای خودرو ,وزن خودرو ، امکانات فنی خودرو ، کنترل سوخت و ورودی و خروجی هوا فضائی را ایجاد نمودید که امروزندانیم ده مرد اول رشته سرعت کیست ....لطف کنید و تا اطلاع ثانوی ادعای قهرمانی هر مدعی را باور کنید .
جوانمردی و مردانگی خاص گشتن نیست .
بیایید از امروز :
- حرمت دوستان را نگه داریم
- به پای بزرگان و پیش کسوتان این ورزش از جا بلند شویم
- به کسانی که در این رشته ورزشی از نظر مهارت ضعیف هستند بزرگوارانه بیاموزیم .
- احوال راننده های قدیمی را جویا باشیم .
- راز دار هم باشیم . و احازه ندهیم با حیثیت کسی بازی شود .
- بی دلیل رانندگان را دچار هزینه نکنیم
- برای اسپانسر شش ماهه دوستی را حرام نکنیم
-
-
کسی نیست ... کسی نیست .
شاید اگر امروز من نمی نوشتم کسی دیگرنبود که بنویسد اما این تقدیر است تا بدانیم ، تا بخواهیم که همه چیز درست شود .
آقای خراسانی یک سال پیش در ملاقاتی از کیف شان پلاک ویژه تردد موتور سیکلت و نامه ها و حکمی را آوردند که حاکی از تلاشی بزرگ بود . این تلاش یعنی احیاء موتور سواری ایران . تلاشی که علاقمندان به موتور سیکلت های سنگین می دانند یعنی چه .
اما عده ای ندانسته آنقدر کارها کرده اند .... تا این روند مثبت را مکدر کنند .
آقایان ما در تهران می خواهیم مانند مشهد ، اصفهان ، شیراز و تبریز و همه جای ایران ما نیز سایه این فدراسیون را نداشته باشیم . این که به هر جایی نامه زدن و جلوی هر کاری راگرفتن ، نکنید –نروید –نمی شود – چرا - معنی مهر فدراسیون نیست . این مهر ابطال است .
صد البته که جلوی کاری را گرفتن از ابداع و انجام کارها راحتتر است .
اما بهتر است فدراسیون وظایف قانونی خود را انجام دهد و هیئت هم دقیقا وظایف قانونی خود را. این ورزش جای تفسیر به رای نیست .
ما به عنوان کسانی که اولین گزارشهای ریس و رالی را شروع کردیم و روزانه 1000 مخاطب داشتیم نمی تواینم رییس فدراسیون را ببینیم . همین سال پیش خود ایشان به بنده اعلام نمودند که وقتی بگیریم و در رابطه با اینکه چرا به جای پیست موتور کراس آزادی مجبور شدم در فرهنگسرای بهمن نمایشگاه موتور بگذارم صحبت کنیم .
تماس گرفتیم ،
نامه زدیم .
از دفتر ایشان تماس گرفتند ،
قرار ملاقات گذاشته شد .
رفتیم و کارشناس درجه سه روابط عمومی یک چای جلوی ما گذاشت . ما نیز عطایشان را به لقایشان بخشیدیم .
این ورزش آماتوری کوچک که هیچ کس نتواند رییس فدراسیونش را ببیند و تا کنون حتی یک جلسه پرسش و پاسخ ترتیب نداده به کجا خواهد رسید.
و به قولی ما نتوانستیم از مدیریت ایشان به نفع ورزش استفاده نماییم . حیف و واقعا حیف .
موضوع انجام تست شتاب
باز هم مخالفت ! استاندارد نیست . ای بابا مسیر 380 متری ، عرض 15 متر آزادی که مجوز انجام قویترین خودرو را دادید استاندارد است .
اما باند هواپیمایی به طول 1100 متر و عرض 36 متر استاندارد نیست ؟!!!
اگر در این ورزش یک کار مطالعاتی و تحقیقاتی انجام می شود تا مسابقه خوبی ترتیب داده شود . تقدیر دارد نه نامه نمی شود؟ .
پاییز 1385 اعتراض مکتوب جمعی از قهرمانان سرعت
تغییرات مثبتی در پیست استادیوم آزادی صورت گرفت که امیدواریم تمامی مشکلات انشاء الله حل شود .
اما شنیدیم عزیزی از مدیران که وجود انجمن را تکذیب کرده بود
به عرض می رسانم ،
انجمن قهرمانان سرعت یا جمعی از اعضای اتومبیلرانی یا یک گروه راننده .
هرچه اسمش باشد .
این گروه وجود دارد و هرگز حاضر نیست بایگانی شود.
به امید حق
-
-