افتخارآفرینان ایرانی همچنان در سکوت رسانه ای ...

افتخارآفرینان ایرانی همچنان در سکوت رسانه ای ...

گفتگو با علی نصیرپور قهرمان مسابقات CASC

صحبت از قهرمانان و استعدادهای ایرانی حرف تازه ای نیست و سالهاست که در گوشه گوشه دنیا قهرمانان خوب ایران زمین در رشته های موتوری افتخار آفرینی می کنند، یکی از دلایلی که می توان به عنوان دلیل اصلی بدان اشاره داشت وضع نابسمان موتوراسپرت در کشور ایران است و رانندگان و استعداد ها پس از مشاهده این شرایط تصمیم خود را به جد می گیرند تا جایی دیگر از دنیا مسابقه دهند، کشور ما کشوری است که بی کیفیت ترین مسابقات اتومبیلرانی در دنیا را دارد، مسابقاتی بی قانون و بدون نظم، عدم وجود علم در این کشور و در این رشته باعث خسارات زیادی شده خساراتی که مهم ترین آن عمر جوانانی بوده که در این راه قدم گذاشتند، چه کسی می تواند عمر رفته را باز گرداند؟ هر روز که می گذرد تقصیرات را بر گردن دیگری می اندازد و هیچ کسی گردن نمی گیرد، در یک جمله می گویم از زبان خودم هم می گویم نه کس دیگری، اتومبیلرانی ایران جاییست پر از افراد مدعی که در هر زمینه ای ادعای بهترین بودن را دارند و بر خلاف واقع صحبت می کنند، این مهم را در جز به جز این سیستم می توانید ببینید، از مدیریت های بالا تا کمترین مسئولیت ها این مشخصه را دارند، در ایران اتومبیلرانی را حاشیه هایی که به وجود می آورد بیشتر معروف می کند، یعنی یک رشته ورزشی با حواشی اش مشهور تر می شود، در بالاترین سطوح مسابقات دنیا که همان موتو جی پی و فرمولا وان می باشد این حواشی را مشاهده نخواهید کرد، یک کلام بگویم و عرض را کم کنم این رشته مثل یک بنایی است که خشت اولش کج نهاده شده و تا  آخر و زمانی که دنیایی وجود دارد این اتفاقات مشاهده می شود.

کاش ریشه یابی می کردیم چرا برای پیشرفت رانندگان باید حتما جایی بجز ایران باشند؟ مدیران گرامی ورزش ایران به این جملات فکر کنید !! چرا ایران نباید یکی از جاها برای پیشرفت باشد؟ چرا زیرساخت های ما برای این رشته ها موتوری به صورت حرفه ای انقدر خراب و ضعیف است؟ این صحبت ها دردآور است، واقعا قهرمانانی که در ایران هستند و شدند نقل مجالس اتومبیلرانی در سراسر تهران می توانند در عرصه های بین المللی عرض اندام کنند؟ تا زمانی که کسی با قوی تر از خود تمرین نکند هیچ وقت قوی نمی شود تمرین با ضعیف تر می شود همین اتفاقاتی که می بینید، در بیشتر کلاس ها و رشته های اتومبیلرانی و موتورسواری در ایران یک نفر همیشه اول می شود و این یعنی ضعف بزرگ.... مدیران عزیز بخوانید و توجه کنید انقدر بی تفاوت از کنار این مسائل گذر نکنید.

علی نصیرپور از دوستان قدیمی ما و پسر بسیار مودب و از جمله کسانی می باشد که دارای اخلاق ورزشی است، وی متولد تهران و 31 سال دارد، وی از کودکی علاقه به سرعت و هیجان داشته این علاقه را حتی در دوچرخه سواری خود در همان سنین نشان می داد، وی می گوید در سن 13 سالگی با حمید کلانتری به تماشای مسابقات سرعت رفتم و از همان روز به این رشته علاقه مند شدم، این علاقه در وی روز بروز بیشتر می شود، نصیرپور در مورد علاقه شدیدش به این رشته اینطور می گوید : پدر من تعمیرگاه دارد و از سنین کم من مشاهده می کردم و پدرم مشتریانی داشتند از جمله آقایان شروین پوشین ، حمید کلانتری و محمد رضا تهرانی و ... این بزرگواران دیده بودند که من به شدت علاقه به این موضوع داشتم و دیگر هر هفته من را به پیست می بردند، خاطر دارم در خودروی رنو آقای تهرانی می نشستم و من را به داخل پیست می بردند، این علاقه در من همچنان وجود داشت تا در سنین 16 سالگی من کارتینگ به صورت حرفه ای تری وارد ایران شد و من می تونم به جرات بگم از اولین رانندگان کارتینگ ایران بودم و در کنار بزرگانی چون محمود سید زاده- جواد موسوی-بهنام فاتحی و ... در مسابقات شرکت می کردم.

چرا اتومبیل را انتخاب کردی؟

خب همانطور که گفتم من علاقه ام به اتومبیل بود ولی موتورسیکلت رو هم دوست داشتم ولی خب خانواده مخالف این اتفاق بودند و هیچ وقت شانس محک زدن خودم را در این رشته نداشتم، من واقعا خانواده ای مخالف داشتم که در این سال ها واقعا یک نفری جنگیدم و مبارزه کردم برای عشقم که همین اتومبیلرانی می باشد، من حتی یادم میاید که کارتینگ هم با کلی اصرار توانستم شروع کنم و ادامه دهم.

چطور به این نتیجه رسیدی که به کانادا بروی برای مسابقه؟ شرایط زندگی شخصی باعث شد؟

برنامه من شرکت در کلاس آزاد ایران بود و خیلی پیگیر بودم و مطالعه می کردم و چون حمایت نمی شدم از نظر مالی دیدم این کار در ایران یک پروسه خیلی طولانی را طی خواهد کرد، همانطور رقابت در این کلاس بسیار پر هزینه می باشد، آمدنم به کانادا تقدیر روزگار بود و من اصلا نمی خواستم به اینجا بیایم و چند سال اول نیز به من سخت گذشت ولی خب ورزش اتومبیلرانی باعث شد این سختی ها را فراموش کنم، شما در اینجا با هر هزینه ای می توانی وارد بهترین پیست ها بشوید.

در مورد مسابقه ای که شرکت می کنی برای ما کاملا توضیح بده :

من در مسابقات casc شرکت می کنم که زیر مجموعه استان آنتاریو هستش و در دسته مسابقات آماتور به حساب می آید، اینجا کلمه آماتور رو به کار بردم چون از دروغ و بزرگ نمایی خوشم نمی آید دوستان گاها دیده می شود که خودشان را بیش از آنچه که هست به نمایش می گذارند، من در کلاس جی تی اسپرینت هستم که همین جی تی اسپرینت به 5 دسته تقسیم می شود که من در کلاس جی تی 3 شرکت می کنم، در این مسابقات باید سریع بود تا به دسته بالاتر راه پیدا کرد این مسابقات یک خط استارت و پایان دارد و ما با تمامی اتومبیل ها با هم استارت می کنیم من اتومبیل های جی تی 5 رو لپ می کنم و توسط جی تی 1 ها لپ می شوم، بالای 50 خودرو در پیست هستند که هیجان بالایی را نیز به راننده القا می کند، مسابقات هم زیر نظر فدراسیون جهانی است، اتومبیل هایی که در این مسابقات شرکت می کنند سطح بسیار بالایی دارند و بر طبق قوانین آماده سازی می شوند، مسابقات آماتور جهانی است که تمامی رانندگان حرفه ای در آن حضور دارند، پورش-ب ام و - سوبارو و .... تماما در مسابقات هستند، و من با خودروی ب ام و M3 E36 در این مسابقات شرکت می کنم.

اینکه به عنوان یک ایرانی در غرب دنیا افتخار آفرینی می کنی چه بازخوردهایی دارد؟

من که خودم لذت می برم و خیلی دوست دارم این حس رو اینجا هم خیلی ها نمی دانند ما در ایران در چه سطحی هستیم، اکثر هم تیمی ها و دوستان من ایرانی نیستن، ولی خب هم تیمی های من به شدت خوشحال می شوند و خیلی به من لطف دارند، اینجا واقعا بحث کشور و ملیت مطرح نیست و همه اهداف فقط مسابقه است.

در مورد تیمی که در آن هستی برای ما بگو :

من در تیم RMP هستم که یک تیم خوب اتومبیلرانی هست که خودشان یک تعمیرگاه تخصصی ب ام و دارند و خود صاحب این تیم هم در این مسابقات شرکت می کند، هزینه های کوچک من رو هم تیم تقبل کرده و اینجا بحث اسپانسر با ایران متفاوت است، من خودم اسپانسر خودم می باشم به طور کلی.

چرا در فضای مجازی زیاد فعالیت نداری؟

هرکسی یک سبکی برای زندگی دارد من علاقه ای به این اتفاقات ندارم واقعا هم وقت هم ندارم و شهرت هم برای من اهمیتی ندارد و باید بگویم عاشق اتومبیلرانی هستم و همین شرکت در مسابقات برای من کافی است، اصلا با دنیای مجازی رابطه خوبی ندارم.

در مورد اتومبیلی که با آن در مسابقه شرکت می کنی توضیح می دهی؟

من برند ب ام و را دوست دارم و همانطور که شما می دانید این برند از برترین ها در موتوراسپرت دنیاست و روراست هم بگویم دلیل انتخاب من این بود که به دلیل مسائل اقتصادی سعی کردم اتاقی را انتخاب کنم تا بتوانم از پس هزینه های آن برآیم چون من در اینجا اسپانسری ندارم و همه چیز بر دوش خودم است، ماشینی انتخاب کردم با هزینه هایی که هست بتوانم در مسابقات زیادی شرکت کنم، پیشرانه اتومبیلم S54 استاندارد می باشد و هیچ لوازمی ندارد، کامپیوتر DTA و کمک فنرهای قابل تنظیم و سیستم ترمز AP Racing دارم، جعبه دنده 5 سرعته استاندارد همین اتاق-دیفرانسیل قفل دار-رینگ و لاستیک حرفه ای-اتاق سبک شده-بدنه فایبر-ماشین من 310 اسب بخار بر روی چرخ قدرت دارد و در نهایت باید بگویم وزن اتومبیلم نیز 1111 کیلوگرم است.

لیگ شما در سال چند مسابقه دارد؟

لیگ ما در سال 8 مسابقه دارد و 2 پیست از آن 8 تا در سطحی هستند که مسابقات جهانی در آنها برگزار می گردد، پیستی که نزدیک به منزلم هست کانادا تایر موتوراسپرت پارک در سطح 1 جهانی است و در دهه 60 و 70 در آنها مسابقات فرمولا وان برگزار می شده است، مجموعه ای از چند پیست بزرگ برای آموزش و کارتینگ و ... می باشد که پیست آموزش آنجا درست 3 برابر پیست آزادی ماست، پیست اصلی 4 کیلومتر مسافت دارد، کاپ جهانی پورش و ... همه در این پیست برگزار می گردد، پیستی است که شما هرچقدر ماشین قدرتمندتری داشته باشی بیشتر بازدهی داری برای مثال پیچی را در این پیست داریم که من خودم با سرعت 170 کیلومتر می پیچم که قطعا اتومبیل های بهتر با سرعت های بالاتر آن را رد می کنند، پیست دیگر در نزدیکی شهر اتاواست که 5 ساعت مسیر تا آنجاست، بلندترین پیست کاناداست که بالای 5 کیلومتر طول دارد، این پیست خیلی خوب و دوست داشتنی است، نقاط کور بسیاری دارد که در کنار اختلاف سطح هایی که برای این پیست در نظر گرفتند خود جذابیت و هیجان مسابقه را دوچندان می کند، تمامی پیست های آمریکای شمالی به دلیل شرایط جغرافیایی که دارند زیبا هستند.

در مورد دوستان دیگر ایرانی که در قاره آمریکا مسابقه می دهند اطلاعاتی داری؟

بله برای مثال آرام مارتیروسان که راننده بسیار خوب و من ارادت خاصی به ایشون دارم، امیر فرهمند و مهدی بختیار هم در کانادا فعال هستند.

از عناوینی که به دست آوردی برای ما می گویی؟

در سال 2015 قهرمان سال کلاس GT3 و همچنین به عنوان بهترین راننده تازه وارد هم انتخاب شدم، در سال 2016 هم از عنوانی قهرمانی سالم دفاع کردم و مججد قهرمان سال کلاس GT3 شدم و همچنین به عنوان قهرمان قهرمانان هم شناخته شدم که این عنوان برای کسانی هست که بیشترین امتیاز را در بین کلاس های جی تی اسپرینت به دست آورده یعنی در بین رانندگان کلاس های جی تی 1 تا جی تی 5 بیشترین امتیاز را کسب کردم که اوورال چمپیون شیپ نیز به آن می گویند، ، زمستان ها بر روی یخ مسابقه می دهیم و یک بار به عنوان بهترین راننده تازه وارد مسابقات بر روی یخ شناخته شدم و در آنجا هم صاحب عناوین هستم، کاپ قهرمان قهرمانان و قهرمان سال امانت نزد قهرمان می ماند تا پایان فصل و زمانی که فصل تمام شد کسی که نفر بعد قهرمان شده به او اهدا می شود و نام همه قهرمانان از دهه 70 میلادی بر روی یک پلاک روی آن حک شده و افتخار می کنم که نام علی نصیرپور ایرانی روی چندین و چند از این کاپ ها حک شده و همیشه اینجا ماندگار است.

بهترین و بدترین خاطره از مسابقات :

برای بار دوم که مسابقه می دادم باران گرفت و من دفعه اول در مسابقات بارانی سوم شدم و بدون تجهیزات بودم و دفعه بعد خداروشکر همه چیز داشتم و لاستیک باران و ست آپ مخصوص باران و ... که توانستم علاوه بر اینکه اول شوم سریع ترین تایم هفته را در تمامی کلاس ها به ثبت برسانم، در آن هفته سریع ترین اتومبیل هفته بودم بین تمامی کلاس ها و بدترین خاطره ام خرد شدن دیفرانسیل در یکی از مسابقات بود که متاسفانه نتوانستم مسابقه را تمام کنم.

اوایلی که در مسابقات شرکت می کردی وضعیت روحی و روانی ات چطور بود؟

اوایل واقعا فشار زیادی را متحمل می شدم طوری که اولین مسابقه ای که دادم قبل از شروع مسابقه دست هایم یخ کره بود، سعی کردم خودم را کنترل کنم، من زمانی که مسابقه شروع شود تمامی این حالات را فراموش می کنم و تمامی این حالات برای قبل از مسابقه است، اوایل زبان انگلیسی ام خوب نبود و نمی توانستم خوب رابطه برقرار کنم، الان دیگر همه چیز سهل و آسان شده و با همه دوست شدم و لذت می برم.

رقبا الان به چشم قهرمان به تو نگاه می کنند؟

قطعا اینطور است من رقیب سرسخت برای آنها و قهرمان سال هستم ولی من با همه دوستم و از این جو لذت می برم و هم تیمی ها هم از من انتظار دارند که من اول شوم و من هم تمام سعیم را برای این مهم به کار می گیرم.

این ورزش در کانادا چطور بهش بها داده می شود و تفاوتش با ایران چیست؟ شما آیا جزو اقلیت ها محسوب می شوی؟

شاید جوابی که به شما می دهم موجب تعجب شما باشد اما تفاوت اینجا با ایران مانند روز و شب است، آنقدری که در ایران همه به فکر پرشورتر شدن این رشته هستند اینجا کسی اهمیتی نمی دهد، واقعا در هیچ جای دنیا اینطور نیست مگر مسابقات خیلی مهم مانند نسکار-ایندی کار-فرمولا وان و ... ما تو ایران خیلی خوب می توانیم رشد کنیم آن شور و هیجان و تماشاگرانی که می بینیم در هیچ جای دنیا دیده نمی شوند، من اصلا جزو اقلیت نیستم و با خود همین دوستان یکی هستیم، ما همه یکی هستیم و همه برای لذت آمدیم اینجا در مورد رسانه ها هم باید بگویم اصلا مثل ایران نیست پیگیری ها، شاید از لحاظ وب سایت و ... کانادا قوی تر باشد ولی خب از نظر کار و مطالبی که پیرامون موتوراسپرت منتشر می شود ایران 100 درصد قوی تر است.

بالاترین سطحی که در این مسابقات وجود دارد چیست و شما اگر بالاترین قله را بخواهید فتح کنید به کجا خواهید رسید؟

آخرین سطح و تو این کلاس ها به دست آوردم ولی خب در مسابقات حرفه ای باید پول داشته باشید، برای حرفه ای راندن فقط پول لازم است، قدم بعدیم شرکت در مسابقات حرفه ای است و من مدرک حرفه ای دارم و می توانم در هر مسابقات حرفه ای شرکت کنم، واقعا شرایط مالی این ماجرا را داشتم قطعا حرفه ای شرکت می کردم، من خیلی دوست دارم در مسابقات CTCC یا قهرمانی کل کانادا شرکت کنم و اتفاقا مسئول این مسابقات دوست من هستش و از من خواست در این مسابقات شرکت کنم ولی خب هم ماشین من قدیمی است و هزینه شرکت در هر مسابقه 15000 دلار می باشد، انشالله قدم بعدی شرکت در مسابقات حرفه ای تر هستش ولی به جرات می توانم برای شما بگویم که اگر پول برای من علی نصیرپور فراهم باشد ماجرا متفاوت است.

جو مسابقات شما چطور است؟

100 درصد دوستانه تر از ایران است، خشونت اینجا دیده نمی شود و طرز صحبت و رفتارها متفاوت است و شرایط راحت تر و زیبا تر و امن تر است و این دلیلش زیرساخت و فرهنگ اتومبیلرانی اینجاست، شاید نشود با ایران مقایسه کرد چراکه از همه جای دنیا اینجا رانندگان دیده می شوند ولی خب در کل دوستانه تر از ایران است.

اگر ایران مانده بودی فعالیت می کردی در زمینه مسابقات؟

100 درصد همینطور بود و الان یکی از آرزوهام مسابقات در ایران است.

قصد داری به ایران برگردی؟ اگر برگشتی چه می کنی؟

بستگی به شرایط زندگیم دارد ولی به ایران برگردم قطعا کنار قهرمانان مسابقه خواهم داد.

چند درصد شانس و چند درصد مهارت و چند درصد علم موثر است؟

مهارت و اطلاعات علمی بروز فاکتورهای بسیار مهمی هستند ولی بازهم تاکید می کنم داشتن اتومبیل و تیم خوب و پول از همه مهمتر هستند.

معروف ترین رقبایی که داشتی برای ما معرفی می کنی؟

مت وایت هستش که راننده کانادایی فرمولا 3000 بودن ایشون و در باران موفق شدم ایشون رو شکست بدم، پیتر کارپنکو یکی دیگر از رقبا هستن که قوی و قدرتمندن.

در مورد ارتفاع و RMP برای ما صحبت کن :

دو دوست ایرانی هستن که گروه ارتفاع را تاسیس کردن و اینجا همایش برگزار می کنند و در آمد خوبی نیز از این کار نصیبشان شده و RMP هم تیم اتومبیلرانی بنده و اسپانسر اتومبیلم نیز هستند.

چند اتومبیل داشتی و ماشین بعدیت چیه؟ برنامت برای سال 2018 چیست؟

ماشین مسابقه ای نداشتم ولی این اولین ماشین مسابقه من است، ماشین بعدی هم باید نسبت به جیبم انتخاب کنم علاقه زیادی به کوروت دارم ولی پورش کاپ کار را هم دوست دارم ولی خب هزینه های سرسام آوری دارند و در آخر به همین کوروت می رسم !! برنامم برای سال 2018 شرکت در مسابقات حرفه ای است.

شغل اصلی در کانادا چیست؟

من قراردادی با تیمی ندارم و پولی از این راه کسب نمی کنم اکثر راننده های دنیا پول می دهند می رانند و یک سری ها مجانی می رانند در سطوح به شدت بالا مانند فرمولا وان و WRC و ... رانندگان پول می گیرند و می رانند من هم در اینجا مدیر پروژه های ساختمانی هستم و کارم ساختمان است ولی رویای من هم این است که شغلم رانندگی باشد و از این راه درآمد داشته باشم.

اگر به گذشته بر گردی چه کاری را تکرار نمی کنی؟

قطعا روش ادامه دادن به این ورزش توسط من متفاوت می بود.

مسابقات شما را با چه مسابقات معتبری در دنیا می شود مقایسه کرد؟

مسابقات ما در حد فرمولا وان و نسکار و WTCC نیست و در سطح منظم و حرفه ای ولی استانی هستند ولی خب در بین رانندگان هستند کسانی که در سطوح جهانی مسابقه می دهند ولی باز تاکید می کنم پول نقش بسیار مهمی در این مسابقات و سطوح بالاتر دارد.

حالا نظرت در مورد پیست آزادی چیست؟

پیست آزادی برای دریفت و کارتینگ عالی و برای مسابقات اتومبیلرانی بسیار کوچک است ولی خب کاری نمیشه کرد و امیدوارم همه چیز در ایران بهتر شود و تمامی فاکتورهای مسابقات به بالاترین سطح برسند.

برای پیشرفت این رشته در ایران چه باید کرد؟

باید همدل باشیم و پیست مناسب ساخته شود، ما تا روزی که پیست خوبی در ایران نداشته باشیم راننده های ما نمی توانند بهترین باشند مانند این است به فوتبالیست بگید روی زمین خاکی تمرین کن و برو در بوندس لیگا توپ بزن، بجای این هزینه هایی که بر روی ماشین می شود کاش همدل می بودند و یک پیست درست می شد، ولی چه کنیم که در ایران فقط خودمان را قبول داریم و کسی را اصلا قبول نمی کنیم و هرکسی سنش بیشتر است در ایران بیشتر درک می کند و کم سن ترها چیز بلد نیستند!! روحیات بد باعث شده این رشته به جایی نرسد.

برای ورود به مسابقات شما از کجا باید شروع کرد و به کجا رسید؟

ابتدا باید آکادمی های حرفه ای رانندگی رفت و مدرک رانندگی حرفه ای در پیست را دریافت کرد، روزی که گواهینامه را اخذ کردید وارد مسابقه می شوید در 3 مسابقه شما را زیر نظر دارند اگر ببینند که شما راننده خوب و بی خطری هستید مدرک اصلی را به شما می دهند ولی اگر راننده خطرناکی باشید این مدرک را از شما می گیرند، برای حفظ این مدرک باید شما در سال چندین بار مسابقه بدهید مانند همه مسابقات معتبر جهانی.

اونجا رقابت بین تیونرها دیده می شود؟

هم رقابت بین کمپانی ها تیونرها و رانندگان است ولی تیونر الزاما همان مالک تیم نیست و گاها متفاوت از هم دیگرند.

فضای مسابقات چگونه است؟ جوانمردی بین رانندگان دیده می شود یا خیر؟

فضا دوستانه تر هستش ولی جوانمردی وجود ندارد ولی نا جوانمردی هم کم دیده می شود.

مسابقات شما چند دور و چگونه است؟

هر هفته 3 مسابقه 25 دقیقه ای داریم و مسابقات ما در دسته جی تی اسپرینت قرار می گیرد.

چرا اتاق E36 رو انتخاب کردی؟

علاقه زیاد به ب ام و و بودجه ای که داشتم این اتومبیل بهترین گزینه بود.

اتومبیلرانی در زندگی الویت چندمته؟

بعد از خانواده الویت اصلی من است و سعی می کنم تمام وقتم را در آنجا می گذرانم تابستان ها در خشکی و زمستان ها بر روی یخ مسابقه می دهم.

صحبت با کسانی که می خواهند وارد این رشته شوند؟ چه راه هایی برای ورود به مسابقات معتبر برای آن ها وجود دارد؟

باید ببینند چقدر علاقه دارند و خودشان را قبل از هر چیز محک بزنند و از هزینه ها با خبر شوند و برای دریافت مدارک معتبر متاسفانه چون ما شرایط این اتفاقات را در ایران نداریم باید از طریق کشورهایی چون امارات اقدام کنند.

آیا احساس خوشبختی می کنی؟ چرا؟

خدا رو شکر می کنم به خاطر همه اتفاقات و تن سالم و روح شاد، همین که خانوادم در کنارم هستند احساس خوشبختی دارم و خوشبختی تفکر مثبت ماست که من همیشه تفکر مثبت دارم.

صحبت با اهالی اتومبیلرانی ایران؟

عرض سلام و ادب دارم خدمت کوچک ترین تا بزرگترین عضو خانواده اتومبیلرانی ایران منم عضوی از این خانواده بودم در سال های دور و سعادت آشنایی با خیلی ها را نداشتم، دل به دل هم بدهید تا این ورزش پیشرفت کند، به جوانان موقعیت بدهید تا جوانان بیشتری وارد مسابقات شوند، ما خیلی برای پیشرفت جا داریم و منم یکی از همان آدم هایی بودم که از همین ایران آمدم، به کارتینگ اهمیت بدهند و مادر ورزش اتومبیلرانی را جدی بگیرند من به جرات می توانم بگویم که کارتینگ نقش مهمی در تمامی موفقیت های من داشته است ، امیدوارم خیلی زود بهترین باشین.

صحبت با طرفداران و دوستات؟

من طرفداری ندارم و خودم طرفدار همه هستم و امیدوارم دوستانم همیشه شاد وسلامت و خوشبخت باشند.

صحبت آخر :

امیدوارم با دوستانی که در این سوی دنیا هستیم به ایران بازگردیم و مسابقه بدهیم، انشالله همه چیز به خوبی به سمت بهتر بودن پیش برود و امیدوارم تدبیری اتخاذ بشود که بتوانیم در این ورزش به جایگاه واقعی خود برسیم و پیستی جدید ساخته شود، از شما ممنونم که به این رشته بها می دهید و اطلاع رسانی می کنید.

نظرات و پیشنهادات خود را به آدرس Amir@carnp.com ارسال فرمایید.

نوشته : امیرحسین پورسینا