احمقانه است که فکر کنید ما می خواهیم دو ماشین دیگر را در هر یک از گاراژهای بمبئی بچپانیم”.

کمپانی فورد را پدربزرگش هنری در سال ۱۹۰۳ تاسیس کرد و فورد از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۰۶ مدیر عاملش بوده است.
بیل که در چند دهه ی اخیر شاهد وابستگی جهان به نوآوری بوده، تصمیم گرفته است شعار هر فرد یک ماشین را تغییر دهد؛ شعاری که کمپانی اتومبیل فورد را به یکی از موفق ترین کمپانی های تاریخ مدرن تبدیل کرد. در جهان در حال توسعه و جوامع شهر نشین مدرن شاهد انفجار جمعیتی هستیم. در این راستا فورد، مدیر عامل فعلی کمپانی در مصاحبه با WIRED گفته است که دیگر اشتباه است که شعار معروف فورد را شعاری مشتری مدار بدانیم.

راه بندان به تنهایی مدتی است در شهرهای نو ظهور و در حال رشد یک مشکل به حساب می آید و ماشین های شخصی تر مشکل را بزرگتر می کنند. به گفته ی فورد، رفاه در زندگی روبه کاهش است. بدترین حالت این است که نتوانید کالاهای پزشکی یا حتی غذا را جابه جا نمایید و اینجاست که مسئله ی حقوق بشر مطرح می شود. فورد می گوید: “تا زمانی که یک مدل کاملا جدید حمل و نقل شهری را پیاده نکنیم، مشکل حل نخواهد شد. احمقانه است که فکر کنید ما می خواهیم دو ماشین دیگر را در هر یک از گاراژهای بمبئی بچپانیم”.

در پیش بینی های فورد اثری از یاس و امید نیست. در چهره اش هیجان موج می زند. وی با اشتیاق از “آزمایشهای حمل ونقل” شرکت در پروژه ی Silicon Valley R&D صحبت می کند که به تازگی راه اندازی شده است. این آزمایشها شامل آزمایش ماشین های کنترلی مجهز به شبکه های ۴G، فناوریهای جستجوی جای پارک، و قابلیت کنترل ترموستات نست (NEST) از داخل داشبورد می شود.

“من اطمینان دارم که ما می توانیم رقابت کنیم و به پدیده ای کاملاً متفاوت تبدیل شویم.”

فورد می گوید: “طبیعتاً بیشتر این آزمایشها موفق نخواهد بود.” ولی او بر اهمیت پذیرش شکست تاکید می کند – این یکی از اصول رایج در سیلیکون ولی است – و متقاعد کردن سهامداران وقت تلف کردن نیست. ” دست روی دست گذاشتن ریسک بزرگتری است.”

استراژی موفق فورد از دیر باز ادغام طولی و تولید خودروهای مقرون به صرفه برای همه ی خریداران بوده است که امروز کارامدی اش را از دست داده است. آیا تولیدکنندگان باید تفکر خودروی شخصی را کنار بگذارند. وی می گوید: قطعا همین طور است. حداقل برای شروع باید از مناطق شهری شروع کرد.

فورد هم اگر آماده ی این تحول نباشد دیگر شرکت ها دست به کار خواهند شد. برخی از هیجان انگیزترین ایده های حمل و نقل از سوی شرکت های نوپایی مانند Uber و ZipCar مطرح شده اند. گوگل و اپل هم در حال ورود به این صنعت هستند. ظهور پدیده ی خودروهای بی راننده، فناوری ماشینهای متصل، عصر جدید ارتباط خودرو با خودرو، همگی مدل های تجاری نوین را مطرح می کنند. فورد از واژه واقعاً مبهم “جا به جایی”، لزوم آمادگی برای پذیرش پدیده های نوین، پذیرش تحول و شکست استقبال می کند. او می خواهد هدف شرکتش جا به جایی مردم باشد، با خودرو یا هر طریق دیگری.

فورد تصویر دقیقی از آینده ی حمل و نقل ارایه نمی دهد اما جهانی را پیش بینی می کند که تمام مدل های جا به جایی آن با هم در ارتباط هستند. او روزی را تصور می کند که مسیرتان و هزینه و سرعت مورد نظر خود را برای موبایلتان تعریف می کنید و موبایل یک بلیط واحد را صادر می کند که در تمام طول مسیر ترکیبی از ماشین، تاکسی، مترو، اتوبوس، دوچرخه و سگوی (Segway) هر نوع حمل و نقل دیگری را در اختیارتان می گذارد.

آنچه بیشتر باعث نگرانی فورد می شود پایین آمدن جایگاه شرکت خودروسازی فورد و تبدیل شدنش به یک پیمانکار سخت افزاری درجه دو برای شرکت های خلاق تر است. این به معنای بدبین بودنش نیست. فورد می گوید: مطمئنم که با این توان رقابتی می توانیم به پدیده ای کاملا نوین تبدیل شویم.