تقابل زیبایی و قدرت در پرنده آتشین پونتیاک

تقابل زیبایی و قدرت در پرنده آتشین پونتیاک

1926 تولد پونتیاک است، یکی از فرزندان خلف جنرال موتورز که سال ها تاخت و تازید، برندی که ابتدا در چند کشور قاره آمریکا خوش درخشید و پس از آن گام های بلند خود را برای جهانی شدن برداشت، اگر بخواهیم در زندگی این پیر 84 ساله ریز شویم به سیاست های جنرال موتورز پی خواهیم برد که از آن ابتدا با پونتیاک دوست داشته عضلانی بودن را در کنار قدرت به رخ بکشد چیزهایی که یک آمریکایی تمام عیار را رقم می زنند، پونتیاک هم مانند دیگر برندهای آمریکایی طرفداران خاص خود را دارد اما آنچه باید گفت این است که درون خانواده پونتیاک هم چند عضو قوی وجود دارد که هر کدام از آن ها قطبی برای خود و تمامشان دوست داشتنی هستند!!

پونتیاک یک کمپانی خوب بود که از ابتدا قدرتمند آمد و قدرتمندانه ادامه داد و مشکلات و بحران های مالی و مدیریتی کمر آن را شکست که اگر این مورد وجود نداشت در حال حاضر در بین اعضای دیگر خانواده پرجمعیت GM بود، به هر حال 31 اکتبر 2010 برای علاقه مندان به این برند و همچنین جنرال موتورز روز خوبی نیود و این ستاره خودروسازی برای همیشه افول کرد.

فایربرد را دوست داریم چرا این حس بین هرکسی است؟ حتی کسانی که علاقه ای به خودروهای آمریکایی ندارند، دلایل زیادی دارد که هرکدام از آنها نیاز به مدت های زیادی پژوهش دارد، اما دلایل این پدیده را اینگونه می توانیم بیان کنیم، پونتیاک بودن برای فایر برد یک امتیاز است !! اگر این نام درخشان برای یک برند دیگر بود شاید به این شکل سرو صدا نمی کرد، اصالت در طراحی در کنار عضلانی بودن و در آخر می بینیم که فایر برد یک خودروی اسپرت شهری قدرتمند است که اگر هم زیاد قدرت موتوری نداشته باشد همان سیمای ظاهری همه مشکلات را حل می کند چیزی که اکثر علاقه مندان به اتومبیل های آمریکایی می زنند، آنها هم معتقدند که خودروی آمریکایی باید آرام در حرکت باشد تا همگان جلال و شکوه آن را ببینند و لذت ببرند.

محصولی که در حال حاضر از آن صحبت می کنیم برای سال های پایانی دهه 60 میلادی می باشد درست همان زمان که پس از آن اتفقات خوبی افتاد پس از آن ما دهه 70 را پیش رو داریم با آن همه زیبایی و پیشرفت و شکوفایی، شکوفایی نه در صنعت خودرو بلکه در هر زمینه ای این مورد مهم احساس شد و به عینه دیده شد، خودرویی که در دهه 70 معروفیت خود را کسب کند یعنی دیگر مسیرهای پس از آن دهه را به خوبی در پیش روی خود هموار کرده است در اصل فایربرد هم همینطور است به گفته اهالی صنعت این اتومبیل یک سورپرایز برای دهه 70 بود به هر حال هر کسی یک سورپرایز برای این دهه داشت تا دهه 70 میلادی را به اوج برساند، فایربرد هم سورپرایزی خوب از طرف پونتیاک بود که دهه بیاد ماندنی 70 میلادی را بیاد ماندنی تر کرد.

فایربرد در چهار نسل به تولید رسید که هرکدام از آنها در طول سال هایی خاص سیطره خیابان ها را در دست داشتند، نسل اول آن که از 67 تا 69 میلادی به تولید رسید فقط در طول 2 سال که زیاد هم صحبت فایربردهای دهه 60 به گوش نمی خورد، پس از آن سال های 70 تا 81 میلادی است که نسل دوم فایر برد تولید شده است که درست خودروی میهمان ما هم نسل دوم فایربرد است، از سال 82 تا 92 میلادی فایربرد نسل سوم با طراحی خاص تری که نسبت به قبل داشت و به نوعی دیگر مدرن شده بوده کمی توقع علاقه مندان به این برند را عوض کرد و نسل چهارم فایر برد هم در ادامه همین سیاست در سال 93 به همان طراحی جدید تولید شد و تا سال 2002 با همان چهره در بازارها حرف هایی را که برای گفتن داشت، گفت.

فایربرد نسل دوم در بین این مدل ها از همه بیشتر بر روی خط تولید بوده است، 11 سال دنیای اتومبیل های عضلانی این مارکت بزرگ را به خود دیده است، اگر بخواهیم قضاوت منتطقی در مورد این اتومبیل داشته باشیم باید بگوییم که بهترین ایده ای که مسئولین می توانستند بدهند همین بود که در طول آن سال ها همچنین طراحی پدید آید و همین طراحی بر روی خط تولید برود، نسل اول برای پونتیاک آن چنان خوب نبوده و دو سال فقط تولید شده است حالا نوبت نسل دوم است که با سیاست هایی جدید و در آن دهه ظهور کند که در میان رقبای بزرگ نام خود را به یادگار حکاکی کند، و پس از آن هم که 11 سال تولید این خودرو بار فایربرد نسل دوم را به نوعی بست چراکه در طول همین 11 سال همه طرفداران و متعصبان خود را پیدا کرد و عرصه را بر رقبا تنگ کرد، به همین دلیل است که مادامی که بحث پونتیاک فایربرد به میان می آید بیش از مابقی محصولات صحبت نسل دوم آن می شود.

گفتنی است که در این نسل اول این خودرو مشاهده شده است که بین این محصول و کامارو مشترکات فراوانی در نوع شاسی و طرح و برنامه ریزی برای تولید و عرضه این دو محصول وجود داشته است، سعی شده متریال به کار رفته در این دو محصول جنرال موتورز نیز یکسان باشند، این واقعا درست است چراکه این دو محصول برای GM هستند اما پس از تولید آنها باید دید که طرفداران هر برند چگونه تصصبی هستند و این تعصبشان گاه به درگیری های فیزیکی هم کشیده می شود اما چیزی که هست این است که این دو جزو خانواده بزرگ GM هستند و با یکدیگر هیچ موردی ندارند!!

همانطور که گفتیم نسل دوم فایربرد موضوع مورد بحث ماست، این خودرو در فوریه 1970 به بازار آمد البته قبل از آن تبلیغات و آگهی هایی که از سوی این کارخانه منتشر شد مبنی بر این بود که خودروی نسل دوم بسیار برتر از نسل قبلی و به اسطوره تبدیل خواهد شد که واقعا هم همینطور شد خودرویی که کل دهه 70 را به تولیدش اختصاص داد پس جزو آمریکایی های بسیار عالی و می توانیم بگوییم که کمپانی تا حد زیادی به هدفش رسیده است، اگر چشممان را ببندیم و به یک باره در دهه 70 میلادی باز گردیم و ناگهان یک فایربرد نسل دوم را جلوی ما بگذارند واقعا لفظی که می آییم این است که ایده آل ترین است و واقعا در دهه 70 میلادی طراحی این خودرو با دماغه Endura که از جنس پلاستیک است و چراغ ها و جلو پنجره را در خود اسیر کرده است عالیست، طراحی این دماغه برای مهد طراحی دنیاست یعنی کشور ایتالیا، حالا که این خودرو با این طراحی و سیمای ظاهری تولید شده است دیگر حرفی نمی توان آورد.

دماغه این خودرو جلوی این خودرو را شبیه به کوسه کرده است، ارتفاع کوتاه خودرو از زمین و طراحی ساده و نوستالژی ستون ها و زوایای قرار گرفتن شیشه های این خودرو بوی اصالت پونتیاک را به خوبی مشام شما می رساند، رینگ های 5 بازوی آلیاژی این اتومبیل هم American Racing می باشند که خود از برندهای خوب تولید رینگ های حرفه ای برای خودروهای شهری و ریسنگ آمریکایی می باشد، نکته گفتنی اینجاست که این اتومبیل بازسازی شده است و این امر 2 سال به طول انجامیده است و برای مالک خودرو 22 میلیون تومان آب خورده است.

چیز دیگری که دوستان صاحب نظر گفتند رنگ قهوه ای متالیک این خودرو بود که این رنگ زیبا هم یک امتیاز برای این خودرو به حساب می آید و در زیباتر جلوه دادن این خودرو نقش مهمی را ایفا می کند، در قسمت عقب این خودرو هم قوس زیبایی که در طراحی آن به کار رفته است عقب فایر برد را هم به مانند قسمت جلوی آن زببا و جذاب کرده است و مالک خودرو برای اینکه دیگر کار را تمام کند اگزوز این خودرو را هم از منیفولد دوبل استیل کرده است تا اینکه جلوه قسمت عقب این خودرو هم جذاب شود.

زیرپوست این پرنده آتشین بسیار تفاوت ها با نسل اول دارد، متخصصان کمپانی سعی داشته اند در طراحی و ساخت این خودرو کیفیت را حفظ کنند و از نسل اول هم کیفیت تولید این اتومبیل را بالاتر ببرند و همین طور هم شده و نسبت به نسل اول یک انقلاب به شمار می رود، برای سواری بهتر از اکسل محکم تر و بهتر در هر دو قسمت استفاده شده است و بازوهای سیستم تعلیق هم بهینه شده اند، در قدم اول همین قسمت ها نشان دهنده هدف قاطع پونتیاک بوده است، طراحی اسپرت و نوستالژی در کنار عضلانی بودن این خودرو نشان می دهد علاوه بر پیشرفت طراحی، این آمریکایی عضلانی بودن خود را هم حفظ کرده است صفتی که از آمریکایی های آن زمان جدایی ناپذیر است هر چند که در حال حاضر دیگر به آن صورت قدیم این فاکتور مهم در خودروهای آمریکایی مشاهده نمی شود.

این اتومبیل با پیشرانه های مختلف در سال های مختلف به تولید رسیده است، سال 72 هم فایربرد با 5 مدل پیشرانه عرضه شد، پیشرانه هایی که هر کدام حجم ها و قدرت های مختلفی دارند، پیشرانه ای که برای این خودرو در نظر گرفته شده است از نوع 8 سیلندر 350 اینچ مکعبی می باشد که با کد N شناخته می شود، قدرت این پیشرانه 175 اسب بخار می باشد که برای این وزن نسبتا کم است، جعبه دنده این خودرو 3 سرعته اتوماتیک است، نکته گفتنی این است که پیشرانه های این خودرو در همه سال های تولید این خودرو تغییر داشت و مدام بهینه می شد، کمپانی برای این قلب 8 سیلندر 100000 مایل وارنتی در نظر گرفته است، بدون شک 350 از پیشرانه های بسیار خوب و پر طرفدار در بین آمریکایی هاست چراکه قابلیت تیون بسیار بالایی دارد و در حالت استاندارد هم می تواند حس هیجان را به شما القاء کند.  

استارت خودرو که زده می شود و قلب 8 سیلندر 5.7 لیتری به کار می افتد از صدای لذت بخش این خودرو لحظه ای به یاد فیلم های دهه 70 و 80 میلادی می افتید، جعبه دنده 3 سرعته در زمان کارکرد خود کمی تاخیر دارد که این مورد در اکثر این جعبه دنده ها مشاهده شده است، البته که شتاب خودرو آن چنان نیست اما با توجه به مدل خودرو و استاندارد بودن پیشرانه با نیسان ماکسیمای اتوماتیک به خوبی رقابت می کند، بوستر ترمز این خودرو دوبل شده است و ترمز بهتر از قبل شده است ترمز در خودروهای آمریکایی یکی از موارد مهم است که همیشه آمریکایی ها در این بحث ضعف دارند.

همانطور که گفتیم با توجه به تغییراتی که در زیربندی این خودرو انجام شده است به نسبت نسل اول، سواری بهتری از آن را شاهد هستیم، داخل خودرو تمیز و مانند روزهای اول خود است، رانندگی کردن و گاز دادن و تحت فشار قرار دادن خودروهای اصیلی چون پونتیاک دهه 70 واقعا لذت بخش است چراکه به این نتیجه خواهید رسید که پس از گذشت چند دهه از تولید این خودرو هنوز هم مانند روزهای جوانی اش شیطنت های خود را دارد، در آخر از آقایان یاسر میرزایی مالک خودرو و مهندس پرهام عندلیبی کسی که واقعا در بازسازی این خودرو زحمت کشید و آقای سالاری که در تهیه تصاویر یار و یاورمان بودند تشکر می کنیم.

نوشته : وحید پورسینا