بررسی یک قرن مسابقه فرمول یک

 مسابقات فرمول   به کلاس ماشین های مسابقه ای گفته می شود که به صورت تک صندلی و چرخ- باز تعریف می شوند. خودروهای چرخ- باز، خودروهایی هستند که چرخ هایشان در خارج از بدنه است. برخلاف ماشین های عادی که چرخ ها زیر گلگیر هستند.
همان طور که از نام فرمول یک می فهمیم، مسابقات فرمول یک اوج مسابقات فرمول هستند که در آن بهترین رانندگان و قدرتمندترین و نیز پیشرفته ترین ماشین ها از نظر تکنیکی حضور دارند.
قهرمان شدن در مسابقات فرمول یک به طور قطع به معنی بهترین بهترین راننده های جهان بودن است. اما هیچ کس ناگهان روی ماشین مسابقه فرمول 1 نمی پرد و به سمت قهرمانی در مسابقات نمی رود! رانندگانی که امروز در این مسابقات شرکت می کنند، در طول سال های زیاد و با پیمودن هزاران کیلومتر و رقابت های زیاد به مرحله ای رسیده اند که برای آزمون نهایی در اوج ماشین سواری آماده شوند.

بیشتر رانندگانی که در فرمول یک شرکت می کنند، نهایت توانشان را در انواع دیگر مسابقات فرمول آزموده اند. در حقیقت انواع دیگر مسابقات فرمول را می توان به عنوان تغذیه کننده مسابقات فرمول 1 در نظر گرفت و راننده در آنها می تواند زمینه هایی را که می تواند مهارت هایش را افزایش دهد، ثابت کند. اگر او به قدر کافی خوب باشد، در بین نفرات اول تا دهم مسابقات فرمول و جزو تیم های فرمول یک قرار خواهد گرفت.
شما ممکن است درباره قواعدی که مسابقات فرمول یک را هیجان انگیز کرده، فکر کرده باشید. مسابقه فرمول یک بسیار دقیق تعریف شده. قوانین مشخص یا فرمول ها به طور کامل تعریف می کنند که ماشین های مسابقه باید چه قواره ای داشته باشند و دقیقاً یک ماشین مسابقه چگونه باید هدایت شود. مدیران مسابقات فرمول یک در دو مقوله جدا از هم کار می کنند. مقوله قوانین همه جنبه های مسابقه از این که مسابقه باید چگونه شروع شود و چگونه خاتمه یابد و هرچه که در این میان رخ می دهد را پوشش می دهد.
قوانین تکنیکی جزئیات درباره سیستم های اصلی اتومبیل شامل موتور، نیروی محرکه و توقف و ... را کاملاً مشخص می کند. این قواعد مهارت راننده را به اوج می رسانند و همچنین باعث می شوند که ویترینی از ماشین ها و رانندگان ماهر در مسابقات شرکت کنند و آن را بسیار هیجان انگیز کنند. نام هایی مانند مک لارن، فراری و لوتوس با عالی بودن خودرو مترادف شده اند.

 موقعی که اولین مسابقات بزرگ فرانسه در سال 1906 برگزار شد، برگزارکنندگان مسابقه، کلوپ دو فرنس Club du France نمی توانستند حدس بزنند که مسابقه اتومبیل رانیشان چه قدر گسترش پیدا می کند. در این مسابقه 32 خودرو در مسیری 65 مایلی در نزدیکی لومانس Le Mans شرکت داشتند و مسابقات دو روز طول کشید. سرعت متوسط ماشین پیروز که رنو بود و راننده آن "هانگرین فرنس سزیز" نام داشت 62/887 مایل در ساعت بود. 

1906  اولین مسابقه فرموی یک 

1912  پیست مسابقات فرموی یک فرانسه 

1939  مسابقات فرمول یک 

با همین شروع ساده، مسابقه فرمول وان Formula One متولد شد و در طول سال ها به یکی از محبوب ترین مسابقات در سطح جهان تبدیل شد. این مسابقات میلیون ها طرفدار دارد و تأمین کنندگان مالی عظیمی را جذب می کند و قهرمانان پیروز مانند کسانی که در الپیک قهرمان شده اند مورد تشویق و احترام قرار می گیرند.

به طورکلی ماشین های مسابقه فرمول یک متفاوت از خودروهای دیگر نیست. آنها هم موتورهای احتراق داخلی، چرخ، ترمز، سیستم تعلیق و سیستم انتقال نیرو از موتور به چرخ ها را دارند. اما شباهت ها همین جا تمام می شود. خودروهای فرمول یک برای رانندگی و گردش در شهرها طراحی نشده اند. همه چیز در آنها پیچیده تر از اتومبیل های معمولی است و همه چیز وسیله ای برای رسیدن به یک چیز و تنها یک چیز است و آن هم سرعت است. ماشین های فرمول یک به سادگی می توانند به سرعت متوسط 200 مایل در ساعت برسند. اما در خلال مسابقات سرعت ها معمولاً پایین تر است. 

در مسابقات فرمول یک هیچ جایزه ای برای کم مصرف کردن سوخت تعیین نشده. ماشین های فرمول یک، حدود چهار مایل را با یک گالن بنزین طی می کنند. در طول یک فصل یک تیم تقریباً 200 هزار لیتر بنزین برای تست و مسابقه مصرف می کند
قلب خودروی فرمول یک اسکلت یا شاسی آن است. اسکلت بخشی از ماشین است که همه چیز به آن ختم می شود. مثل بیشتر ماشین های مدرن و هواپیماها، ماشین های مسابقه فرمول 1 ساختار یگانه ای دارند. "مونوکو" monocoque یک لغت فرانسوی است که معنی "پوسته یگانه" را می دهد و به فرایند ساختن بدنه کامل یک بخش یگانه از ماده گفته می شود.
زمانی ماده ای که در ماشین های فرمول یک برای ساختن اسکلت یا پوسته یگانه به کار می رفت، آلومینیوم بود. اما امروزه مخلوط و ترکیباتی قوی مثل رشته های کربن در حال چرخش در آن به کار می رود که با صمغ کاج ترکیب شده و لایه کربنی هم روی آلومینیوم را گرفته. نتیجه ماشین سبک وزنی است که می تواند در مقابل نیروهای شدید در هنگامی که وسیله نقلیه حرکت می کند مقاومت کند.
در اسکلت ماشین یک اتاقک هم هست که بیشتر به یک سلول بالشتکی محکم شبیه است. این اتاقک هم برای یک "راننده یگانه" ساخته شده. برخلاف اتاقک خودروهای معمولی که ناسازگاری های زیادی دارند، اتاقک های خودروهای فرمول یک باید با قواعد تکنیکی خیلی شدید و سختی توافق داشته باشند. به عنوان مثال آنها باید کوچک ترین اندازه ها و کفی صاف داشته باشند. صندلی ها دقیقاً بر اساس اندازه های یک راننده بخصوص درست شده. چنان که حرکت او در اتاقک موقعی که دور مسیر می گردد، تا حد ممکن کاهش بیابد. برای کسب اطلاع در زمینه این که چرا قهرمانان مسابقات فرمول یک در جهان بهترینند اینجا را کلیک کنید.
موتور
تا پیش از سال 2006، ماشین های فرمول یک با موتورهای V10 با حجم سه لیتر تأمین انرژی می شدند.

اتومبیل فرمول یک 2006 آخرین نسل قویترین ها  - رنو با موتور R26 

 سپس قوانین تغییر کرد و موتورهای V8 با حجم 4/2 لیتر تعیین شد. حتی با این که بازده انرژی با قوانین جدید پایین آمده، اما موتورهای فرمول 1 می توانند نزدیک به 900 اسب بخار انرژی تولید کنند. برای این که بتوانید چشم اندازی از موضوع به دست آورید، تصور کنید که موتور جت 5/2 لیتری فولکس واگن تنها 150 اسب بخار انرژی تولید می کند. البته موتور جت برای مسیرهای 100 هزار مایل به بالا خوب است.
موتور ماشین فرمول یک بعد از هر 500 مایل حرکت به وارسی و بازسازی نیاز دارد. برای این که تولید این همه انرژی لازمه اش این است که موتور با نسبت های گردش به دور محور خیلی بالا، تقریباً 19000 گردش در دقیقه رانده شود. راندن یک موتور با چنین سرعت های بالایی مقدار بی اندازه زیادی گرما تولید می کند و مقدار زیادی فشار روی بخش های در حال حرکت وارد می شود. 

سوختی که به چنین موتوری نیرو می دهد بنزین بدون سربی نیست که در پمپ بنزین ها می زنیم. بلکه مقادیر اندکی ترکیبات بدون هیدروکربن مجاز دارد و استفاده از بیشتر افزودنی هایی بالابرنده وزن در آن ممنوع شده. در نهایت تیم های فرمول یک حدود 50 نوع مخلوط سوخت مختلف به کار می برند که برای مسیرها و شرایط هر فصل تنظیم شده. هر ترکیب برای تأیید ترکیب فیزیکیش باید به مدیریت مسابقه نشان داده شود.

منبع: http://entertainment.howstuffworks.com/formula-one1.htm

مسابقات اتومبیل‌رانی فرمول یک (Formula One) که به آن جایزه بزرگ نیز گفته می‌شود، مشهورترین و پرطرفدارترین مسابقات اتومبیل‌رانی جهان به شمار می‌آید

این مسابقات مستقیما زیر نظر فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (FIA)، سازمان‌دهی و برگزار می‌شود.
منظور از کلمه «فرمول» مجموعه‌ای از قوانین و مقرراتی است که تمامی شرکت‌کنندگان و خودروهای آنها باید از آن تبعیت کنند.
فصل قهرمانی فرمول یک جهان از مجموعه‌ای از مسابقات تشکیل شده، که معمولاً در فهرست پیست‌های فرمول یک، و در معدودی موارد در جاده‌های بسته شهری برگزار می‌شود.

نتایج تمامی مسابقات، جمع بسته می‌شود تا دو فهرست قهرمانان فرمول یک جهان در هر سال، یکی در بخش فهرست رانندگان قهرمان فرمول یک جهان و دیگری در بخش فهرست سازندگان قهرمان فرمول یک جهان مشخص شود.
این مسابقات یک رویداد مهم تلویزیونی است که میلیون‌ها نفر از بیش از ۲۰۰ کشور جهان آن را به صورت زنده تماشا می‌کنند.

خودروها با سرعتی تا ۳۵۰ کیلومتر در ساعت (حدود ۲۲۰ مایل در ساعت) با هم مسابقه می‌دهند. مقررات این مسابقات شامل شماری محدودیت‌ها و شرایطی است که خودروها باید از آن متابعت کنند.

از جمله مواردی که این مقررات به خاطر آن تدوین شده، می‌توان به کنترل ایمنی سرعت‌های فزاینده اشاره کرد.

مسابقات فرمول یک در طول تاریخ تحولات و تغییرات بسیاری را شاهد بوده‌ است. در طول سال‌های متوالی موتورهای بسیاری به کار گرفته شده است.
حداکثر قدرتی که در طول تاریخچه مسابقات به دست آمده ۱۲۰۰ اسب بخار در پیست مسابقات در دهه ۱۹۸۰ بوده‌است. 

تکامل خودروهای تیم مک لارن از 1955  تا 2012

قاره اروپا دارای طرفداران بسیاری از مسابقات فرمول یک و بازار اصلی آن است. با این وجود، مسابقات جایزه بزرگ در سرتاسر جهان برگزار شده، و با برگزاری مسابقات جدید در بحرین، جمهوری خلق چین، مالزی و ترکیه، کره جنوبی و هند دامنه این مسابقات در حال گسترش است. 

مسابقات فرمول یک در مقام گران‌ترین ورزش جهان، دارای تأثیرات اقتصادی چشمگیری است و نزاع‌های مالی و سیاسی آن نیز کاملاً مشهود است.

جایگاه و محبوبیت بالای این ورزش آن را تبدیل به یک محیط آشکار تجاری کرده، که این امر منجر به سرمایه‌گذاری‌های چشمگیری توسط حامیان مالی و تبدیل این سرمایه‌گذاری‌ها به بودجه‌های عظیم برای تیم‌های سازنده فرمول یک شده‌است.

دفتر مرکزی فدراسیون بین‌المللی اتومبیل‌رانی (FIA) در شهر کنکورد پاریس قرار دارد و این فدراسیون مسئولیت نظارت بر این مسابقات را عهده‌دار است.

همشهری /i20