یک روز بارانی همراه با Dodge Charger SE 1972
یکی دیگر از برندهای معروف و محبوب آمریکایی دوج نام دارد ، این کمپانی با سیاست های از پیش تعیین شده و حاصل زحمت برادران دوج در سال 1900 میلادی تاسیس گردید و اولین خودروی خود را هم در نوامبر سال 1914 به بازار مصرف معرفی نمود ، در سال 1916 اتومبیل دوج با دو پیشرانه عرضه گردید و در همان سال 70700 دستگاه به فروش رسید.
در سال 1927 میلادی خودروهای دوج مجهز به پیشرانه 3.7 لیتری شد، رفته رفته حجم پیشرانه خودروهایش بیشتر شد و دوج های قوی تر به بازار آمدند، کمپانی دوج روزهای خوبی داشت تا اینکه بر اثر گسترش کار و عدم مدیریت درست چندین سال بعد بخشی از سهام این شرکت بزرگ به کرایسلر واگذار شد.
قبل از هرچیز و در ابتدا از آقایان پژمان صدرزاده جهت هماهنگی و ادو زادوریان مالک محترم خودرو جهت همکاری با ما تشکر می نمائیم. این خودرو بر روی پلتفرم B-BODY طراحی و ساخته شده است که با همکاری شرکت کرایسلر صورت گرفته یک خودروی آمریکایی که در مقایسه با همکلاسان خود کمی کوچک تر می باشد، نسل اول این خودرو در سال 1966 به بازار عرضه شد و تا یک سال بعد هم بیشتر تولید نشد ، از حق هم نباید گذشت و این نکته را باید اظهار داشت که این خودرو علاوه بر اسپرت بودن کمی هم روح لوکس بودن را نیزدر خود داراست.
اتومبیل مورد بررسی ما در این شماره Dodge Charger SE 1972 می باشد که از خودروهای کلاسیک موجود در کشور است، به نکته ای که باید در ابتدای مقاله اشاره کرد بازسازی نشده بودن این خودروست که این مهم خودرو را از هم رده های خود پیش می اندازد آن هم به این دلیل است که متعلق به دوست عزیزی بوده که شاید سالی یک بار از خارج از کشور می آمده و با آن رانندگی می کرده است وباید اظهار داشت 39 سال است که تقریبا استراحت داشته و کارکرد 25000 کیلومتر برای این خودرو جالب توجه است!!
این خودرو نسل سوم از دوج چارجر می باشد که از سال 71 تا 74 میلادی در خط تولید قرار داشت و با پیروی از نسل دوم و با هدف اصلاح و بهبود این خودرو تولید شد، از دیگر نکات این است که این دوج در 6 پکیج به بازار عرضه می شد که هرچه بالاتر می رفت علاوه بر بیشتر شدن آپشن ها و گران تر شدن خودروها، پرحجم تر و هم قوی تر می شدند، اولین و ساده ترین مدل این خودرو مجهز به پیشرانه 6 سیلندر و مدل های بعد همگی 8 سیلندر با اینچ مکعب های بیشتر هستند.
برای تولید نسل سوم بسیار برنامه ریزی شد تا اشکالات نسل قبل همگی برطرف شوند گفته می شود شکوفایی دوج در دهه 70 میلادی است و آنچنان در دهه 60 که نسل اول و دوم را تولید کرد موفق نبوده است، سعی شد تا در تولید این خودرو طراحی بهتر و قابل قبول تری از قبل انجام شود و مسئولان کمپانی هرچند در همه جوانب موفق نبودند اما تا حدودی هم به این خواسته دست پیدا کردند.
طراحی خودرو:
جلوی خودرو که پیش رادیاتور کرومی بسیار سنگین هویداست و مطمئنا شما چراغی نمی بینید و به دنبال چراغ می گردید، چراغ های این خودرو پشت پیش رادیاتور در طرفین مخفی شدند تا با فشردن کلید آنها در داخل اتومبیل درهای آن کنار روند و چراغ ها روشن شوند، گلگیرهای جلوی خودرو بسیار کشیده هستند و این خود باعث شده تا متخصصان طراحی خودرو از دماغه کشیده این خودرو یاد کنند.
در طراحی بدنه به آن صورت خط به کار نرفته و این ماسل از انحنا بیشتر برخوردار است تا خطوط ، نوارکشی این خودرو که برای تضاد رنگ روشن تر از رنگ خودرو هستند هنوز بر روی بدنه خودرو دیده می شوند، شیشه های کوتاه که اطراف آن را سقف چرمی خودرو فرا گرفته است هم باز از موارد جالب توجه در این خودروست، به طور کلی سقف چرمی آن نمای بسیار زیبایی را به این مدل بخشیده که به سادگی نمیتوان چشم پوشی کرد.
در نمای جانبی شاهد رینگ های فابریک و 14 اینچی هستیم که لاستیک های 205/75/ ZR14 مارشال دور آنها را فرا گرفته است، نمای عقب هم که چراغ های کشیده چارجر درون قاب کرومی شان جای خوش کرده اند، قسمت عقب تا حدودی با قسمت جلوی آن هماهنگی دارد.
طراحی تقریبا خوب و هماهنگ این مدل باعث شد تا در سال 1972 میلادی به تعداد 75594 دستگاه از این خودرو به فروش برسد، از دیگر نکاتی که باید بدان توجه داشت رنگ های این مدل است که زمانی که کمپانی تصمیم گرفت تا ضعف های نسل دوم را برطرف کند و بر محاسن خودرو بیفزاید، تنوع رنگ های این خودرو را اضافه کرد طوری که شما در هنگام خرید علاوه بر رنگ بدنه، رنگ داخل آن را هم می توانستید انتخاب کنید رنگ بدنه این مدل سبز می باشد که کد آن F7 است که با نام سبز تیره شناسایی می شود.
داخل خودرو:
درهای سنگین خودرو را باز می کنیم اولین چیزی که نظر ما را به خود جلب می کند رنگ داخل این خودروست که با رنگ خودرو تقریبا هماهنگ است رنگ داخل این خودرو هم سبز و به کد 9934L شناخته می شود داخل این خودرو از روی پلتفرم E-BODY طراحی شده است و اینکه گفته می شود چارجر نسل سوم تلفیقی از دو اتومبیل است کاملا صحت دارد.
.
علاوه بر صندلی ها و رودری ها ، کف پایی و موکت های کف این خودرو هم به رنگ سبز ساخته شده اند، در بعضی از قسمت های داخل کابین مانند کنسول میانی - قسمتی از رودری - پنل کیلومترشمار و فرمان آن شاهد به کار رفتن چوب هستیم که به جرات می توانیم بگوییم هارمونی رنگ اتاق خودرو با وجود این چوب ها از بین می رود.
پیشرانه:
این خودرو مجهز به Small Block است اما این پیشرانه ضعیف ترین 8 سیلندر چارجر نسل سوم است حجم این پیشرانه 5210 سی سی یا 318 اینچ مکعب می باشد که از سری G پیشرانه های دوج است، این پیشرانه در سال 1967 میلادی در آمریکا متولد شد و تا سال 2002 هم هنوز استفاده می شد مهندسان سعی داشتند تا یک پیشرانه ای طراحی کنند که علاوه بر Small Block بودن از مصرف کمی هم برخوردار باشد و اندازه آن هم تقریبا کوچک باشد این بود که پیشرانه 318 متولد شد که علاوه بر این مدل بر روی کرایسلر و پلیموث هم از آن استفاده شده است لازم بذکر است که تراکم این پیشرانه در سال 1967 میلادی 9.1 به 1 بود که در سال های بعد (از سال 73 به بعد) به 8.6 به 1 کاهش یافت، مصرف سوخت آن هم در حالتی که این اتومبیل مشکلی نداشته باشد بین 12 تا 13.5 لیتر در 100 کیلومتر است.
.
قدرت آن 150 اسب بخار در 4000 دور و حداکثر گشتاور آن 265 نیوتن متر در 2200 دور است که با توجه به جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک - انتقال قدرت بر روی چرخ های عقب و وزن بالای 1700 کیلوگرمی چارجر نسل سوم، این خودرو از لحاظ قدرت در گروه خودروهای تقریبا ضعیف قرار دارد، صفر تا صد این مدل 11.8 و اینکه در بهترین شرایط 400 متر را در 18.6 ثانیه به ثبت می رساند این همان قدرت پایین پیشرانه را اثبات می کند زیرا تایم 400 متر خودروی ضعیفی چون پراید حتی در ایران از این تایم کمتر است.
رانندگی:
زمانی که بر روی صندلی این اتومبیل می نشینیم بعد از گذشت 39 سال هنوز حالت خود را حفظ کردند و این هم به دلیل استفاده کم از این خودرو بوده است . با استارتی خودرو را روشن می کنیم و آماده حرکت می شویم صدای آن بسیار کم است و در حالت ایستاده مانند خودروهای دیگر، پیشرانه به نرمی در حال کار کردن است پا را بر روی گاز فشار می دهیم جلوی خودرو را می بینیم که تکان می خورد.
جعبه دنده 4 سرعته اتوماتیک را درگیر کرده و شروع به حرکت می کنیم زمین خیس و با توجه به لاستیک های نامرغوب خودروی مورد بررسی باید کمی مراقب بود گاز می دهیم شاهد هرزگردی و سر خوردن قسمت عقب خودرو هستیم شروع به حرکت می کنیم سواری خودرو بسیار نرم و لوکس می باشد اما اصلا با شتاب و سرعت رابطه خوبی ندارد!!
نهایت سرعت این خودرو 180 کیلومتر می باشد که به دلیل خیسی زمین و سر خوردن آن سرعت را از 120 کیلومتر بالاتر نمی بریم، سواری این مدل با همه این اوصاف بسیار لذت بخش می باشد سواری نرم و بی صدا با گذشت این عمر از خودرو اصلا درون اتاق خودرو هیچ گونه صدایی نمی شنوید و خودرو مانند کشتی پر از بار بر سطح راه تسلط دارد.
دیگر اینکه بی صدا بودن این خودرو هم جالب توجه می باشد که البته پیشرانه آن چنان قدرت بالایی ندارد و به همین دلیل نباید از آن توقع صدای بسیار زیاد را داشت، در زمانی که سرعت را بالا می بریم و قصد ترمز کردن را داریم شاهد بیش از حد پایین آمدن قسمت جلوی این خودرو هستیم که بی شک اگر سرعتمان کمی بیشتر باشد قسمت جلوی خودرو با توجه به دماغه کشیده ای که دارد به راحتی منحرف می شود.
.
از دیگر نکات جالب توجه سواری این خودرو نگاه خوب کهنسالان به این خودرو بود طوری که چندین بار جلوی این خودرو را گرفتند و میزان قیمت این اتومبیل را پرسیدند ؟ و می گفتند ما را یاد خاطرات گذشته مان می اندازد!! زمانی که سوار بر این خودروی نرم بودیم درست خودمان را در فیلم های آمریکایی احساس کردیم، هندلینگ خودرو آن چنان تعریفی نداشت اما سواری خودرو هرچند که قدرت خودرو پایین بود باز برای ما لذت بخش بود.
نظرات و پیشنهادات خود را به آدرس Amir@carnp.com ارسال فرمایید.
instagram : amir_poursina
نوشته و تصاویر : امیرحسین پورسینا