دنیای شورلت

لویی شورلت (۱۸۷۸-۱۹۴۱)، مکانیک و مهندسی باسابقه بود که با ثبت رکورد سرعت ۱۷۸ کیلومتر در سال ۱۹۰۵، شهرتی به هم زده بود. همین شهرت باعث شد تا ویلیام دورانت (۱۸۶۱-۱۹۴۷)، فروشنده موفق ماشین که در سال ۱۹۰۸ کارخانه جنرال موتورز را تاسیس کرده بود، شورلت را برای راندن ماشین‌های سریع جنرال موتورز و تبلیغ محصولات این کمپانی استخدام کند.

در سال ۱۹۱۰، دورانت مجبور به ترک جنرال موتورز شد، اما با گروهی که شورلت هم در بینشان بود، ماشین تازه‌ای ساخت و به بازار عرضه کرد. دورانت به دلیل شهرت و اعتبار شورلت،  نام او را برای این ماشین انتخاب کرد.


لویی شورلت و ویلیام دورانت


یک سال بعد کارخانه شورلت به طور رسمی تاسیس شد و اولین ماشین این کارخانه که مدلی بزرگ و لوکس به نام C بود تولید شد. مدل C موتوری شش سیلندر با حجم ۴.۹ لیتر داشت که ۴۰ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد و حداکثر سرعت آن ۱۰۴ کیلومتر در ساعت بود. این ماشین با قیمت ۲۱۵۰ دلار به فروش می‌رسید که معادل پنجاه هزار دلار امروز است.

با اینکه این ماشین، گران بود اما به دلیل ظاهر زیبا و راحتی اش با استقبال خوبی روبرو شد. دران همزمان یک ماشین کوچکتر به نام لیتل هم تولید کرد که فروش آن هم خوب بود. تولید مدل‌های سری C و لیتل تا سال ۱۹۱۳ ادامه پیدا کرد. دورانت که متوجه سود بازار ماشین‌های ارزان شده بود، تصمیم گرفت تا ماشین‌هایی تولید کند که افراد بیشتری استطاعت خرید آن را داشته باشند.

در سال ۱۹۱۴ شورلت براساس مدل لیتل، مدل تازه‌ای به نام L عرضه کرد و یک سال بعد هم مدل H به بازار معرفی شد که هر دو بسیار موفق بودند. در همین سال آرم مشهور شورلت برای اولین بار معرفی شد. درباره فلسفه این آرم اختلاف نظر وجود دارد. برخی معتقدند که شورلت این لوگو را با الهام از صلیبی که در پرچم سوییس است طراحی کرد و عده‌ای بر این عقیده‌اند که دورانت با الهام از نقش کاغذدیواری یک هتل فرانسوی این آرم را طراحی کرد.

در حالی که کمپانی شورلت شروع بسیار موفقی داشت، شورلت و دورانت  به خاطر نوع محصولات شرکت اختلاف نظر پیدا کردند و با عمیق‌تر شدن این اختلاف در سال ۱۹۱۵، دورانت سهم شورلت را خرید و کنترل شرکت را به تنهایی در دست گرفت. در همین سال شورلت مدل ۴۹۰ را به بازار عرضه کرد که نامش را از قیمت ۴۹۰ دلاری ماشین گرفته بود و ۵ دلار از فورد مدل T ارزان‌تر بود.

موفقیت مدل‌های شورلت، دورانت را آنقدر ثروتمند کرد که در سال ۱۹۱۶، سهم عمده‌ای از جنرال موتورز را خرید و در سال ۱۹۱۷ دوباره بر مسند مدیریت این شرکت نشست و شورلت هم به بخشی از آن تبدیل کرد.

اما او دوباره جنرال موتورز را در سال ۱۹۲۰ ترک کرد و کارخانه دیگری تاسیس کرد و همزمان در بورس نیویورک به تجارت سهام پرداخت. سقوط بازارهای سهام در سال ۱۹۲۹ که اقتصاد آمریکا را به رکودی بی سابقه کشاند، ضربه سختی به دورانت زد. سرانجام او در سال ۱۹۳۶ ورشکست شد و ده سال بعد از دنیا رفت.

لویی شورلت هم سرنوشتی مشابه داشت. او هم در دوران رکود، همه ثروتش را از دست داد و مدتی به عنوان مکانیک در کارخانه شورلت در دیترویت کار کرد. شورلت در سال ۱۹۴۱ از دنیا رفت و در ایندیاناپولیس در نزدیکی پیست مسابقاتی به خاک سپرده شد که زمانی در آن به شهرت و افتخار رسید.

اما نام شورلت به عنوان یکی از مهمترین بخش‌های جنرال موتورز ماندگار شد. این شرکت در دهه ۲۰، ۳۰ و ۴۰ میلادی مهمترین رقیب فورد و پلیموت (تولید کننده ماشین های ارزان کرایسلر) بود و استفاده اش از تکنولوژی به کار گرفته شده در ماشین‌های گران قیمت، یکی از عوامل موفقیتش بود.




در سال ۱۹۳۵ شورلت مدل سابربن را تولید کرد. این استیشن برای هشت نفر در سه ردیف صندلی جا داشت و  جای بارش هم زیاد بود. شورلت هنوز هم مدلی به همین نام در بین محصولات خود دارد و این نام بعد از ۷۶ سال قدیمی ترین برند در دنیای خودروسازی است.

در دوران جنگ دوم جهانی، شورلت به تولید محصولات مورد نیاز ارتش پرداخت. اما پس از جنگ و در دهه پنجاه به یکی از تاثیرگذار ترین کارخانه‌ها در بازار خودروی آمریکا تبدیل شد. شورلت کوروت، یکی از موفق‌ترین مدل‌های این شرکت هم در همین دهه و در سال ۱۹۵۳ تولید شد. شورلت از این ماشین که بدنه‌اش از جنس فایبرگلاس بود تنها سیصد دستگاه ساخت، اما همین کافی بود تا ماشینی متولد شود که هنوز پس از شصت سال از زیباترین ماشین‌های جهان است و سمبلی برای خودروسازی آمریکا به حساب ‌می‌آید.  



شورلت در سال ۱۹۵۵ با تولید یک موتور هشت سیلندر کوچک تاریخ ساز شد. این موتور که در طول پنجاه سال به میلیون‌ها ماشین این کارخانه نیرو داد، باعث شد تا سرعت و قدرت از انحصار ماشین‌های گران‌قیمت خارج شود و در دسترس همه قرار گیرد. شورلت هنوز هم با الهام از میراث آن موتور هشت سیلندر، موتوری مشابه در محصولات خود دارد.  

موفقیت شورلت در دهه شصت ادامه داشت و به حدی رسید که در سال ۱۹۶۳ از هر ده ماشین در آمریکا، یکی شورلت بود. در سال ۱۹۶۷ شورلت با تولید مدل کامارو به عرضه ماشین‌های قوی با قیمت ارزان ادامه داد.  خریداران کامارو می‌توانستند امکانات اضافی زیادی برای این ماشین سفارش دهند و کامارو به سرعت به ماشین محبوب جوانان تبدیل شد.



در دهه هفتاد و با افزایش ناگهانی قیمت نفت در جهان، شورلت به تولید مدل‌های کوچک پرداخت. در سال ۱۹۷۶، این شرکت مدل شِوِت را به بازار عرضه کرد. شِوِت جزو آخرین‌ ماشین‌های کوچکی بود که با دیفرانسیل عقب ساخته شد و بعد از آن  تا سال ۲۰۰۴ که ب ام و، سری ۱ خود را عرضه کرد، هیچ ماشین کوچکی با دیفرانسیل عقب تولید نشد.

شورلت در سال ۱۹۸۰ پس از عرضه مدل‌های دیفرانسیل جلویی مثل هوندا آکورد و فولکس واگن دشِر، اولین مدل دیفرانسیل جلوی خود را به اسم سیتیشن تولید کرد. این مدل اگر چه بسیار پرفروش بود، اما کیفیت ساخت آن انتقاد‌هایی همراه داشت.



در اواخر دهه هشتاد، جنرال موتورز تحت فشار خودروهای وارداتی کوچک، بخش جئو را به شورلت اضافه کرد. شورلت در حقیقت ماشین‌های تویوتا، ایسوزو و سوزوکی را با مارک جئو به بازار عرضه می‌کرد. با کمتر شدن اقبال خریداران آمریکایی نسبت به ماشین‌های کوچک در اواخر دهه نود، شورلت در سال ۱۹۹۷ تولید ماشین با این مارک را متوقف کرد.

در سال ۱۹۹۰، یک شورلت کوروتZR-1  توانست بیست و چهار ساعت با میانگین سرعت ۲۸۱ کیلومتر در ساعت حرکت کند و به این ترتیب کوروت موفق شد سه رکورد جهانی را به ثبت برساند. با اینکه شورلت دهه نود را با رکورد شکنی آغاز کرد اما افول خودروسازی آمریکا آغاز شده بود و این شرکت هم در این روند ناگزیر به جز یکی دو مدل موفق، از جمله نسل کاملاً تازه‌ای از مدل کاپریس که در سال ۱۹۹۱ عرضه شد، از سال‌های اوج خود فاصله گرفت.

جنرال موتورز در سال ۲۰۰۱ کنترل شرکت ورشکسته دوو را در دست گرفت و محصولات این شرکت را با نام شورلت عرضه کرد. به این ترتیب، شورلت حضور خود را در بازارهای جهانی گسترش داد و در سال ۲۰۰۶، باعرضه مجدد مدل کامارو خبرساز شد. با حضور این ماشین در فیلم تراسفورمرز، کامارو دوباره به ماشین محبوب جوانان آمریکایی تبدیل شد.



اکنون شورلت چهارمین تولید کننده خودرو در جهان است و هر سال ۳.۵ میلیون ماشین را  در بیش از ۱۳۰ کشور جهان عرضه می‌کند.

www.melli.eu