در نهایت جاده

به او نگاه می کنید
به او که آرام است .
شما می دانید که چه غوغا ییست در زیر بدنه فلزی این دوست ماشینی
آرام به او فرمان سفر می دهید و موتور اسب آهنین خود را بیدار باش می دهید .
ساکنان سفینه شما می آیند.
خورشید عجله ای برای بیدار شدن ندارد .
شهر، خسته عصر دیروز در خواب عمیق است .
کوچه ها را به خیابانها و خیابانها را به اتوبانهای خلوت صبح زود پنج شنبه می دوزید و گریزان از ترافیک چند ساعت بعد ،  شهر تهران را ترک می کنید .
هنوز خورشید شهر ما ستاره های چراغهای اتوبان هستند .
به اتوبان خارج از شهر می رسید و سفینه شما تا خط 3 ارتفاع می گیرد .
کمربندها با تن شما و شما با خط های سفید اتوبان ادغام می شوید .
صدای چرخ ها و هوایی که در موتور می دمد ، آهنگ دوست داشتنی می سازد (سمفونی اسپرت سفر )
همه چیز از غرشهای فرمولا 1 شروع می شود .
سفینه خسته شما وارد جاده های ساخته شده با بازوهای پدرانمان می شود .
جایی که پیچ ها تابلوی علائمند.
آرام آرام ، آماده صعود می شوید ، هزار پیچ در راه است ، هوای تازه اطراف شما را می گیرد و آتش گرمی قلب هیولای آهنی شما را ، نگاهی به خواب همسفران خود می کنید.
پیچ ها را طی می کنید .
اینجا همه چیز با شماست ، حتی سایش قوی چرخ های عقب .
رقصی مدرن آغاز می شود .
صدای دور موتورهای متغیر با چرخش فرمان و چرخ ها با خط سفید ممتد جاده ها .
کوهها با آسمان و دره ها با رودخانه .
همه چیز به هم می تابد ، تا مسیری از دل تصاویر زیبای خدا طی گردد .
پروازی طولانی به روی باندی پر پیچ وخم .
به ارتفاعی با لاتر از ابر ها می رسید و غرق تماشای ابر و جنگل .
از اعماق کوهستان با چراغهای روشن عبور می کنید .
هزاران پیچ هنوز مانده .
پیچ های جاده باز تر می شوند ، تا بتوانید بیشتر برانید .
حالا همه بیدلرند و غوطه ور در تماشای مناظر .
کوهستان بوی نسیم دریا می دهد .
از فراز کوهستان به دشت سر سبز فرود می آیید و هوای جادها را به سوی دريا می شکافید .
چرخ ها در ماسه های ساحل خزر آرام می گیرند ، و شما ایستاده رو به دریا نظاره گر ..........................