اتومبیل و فرهنگ اتومبیل در آمریکا

بر خلاف گذشته که هر ماشین همزمان توسط چند کارگر ساخته می شد، فورد با تقسیم کار هر کارگر را بر مسئولیت خاص و مکان ثابتی گماشت، بطوریکه به جای آنکه کارگرها به سراغ ماشین بروند، ماشین به سراغ آنها می آمد و مرحله به مرحله بین کارگران دست به بدست می گشت تا تکمیل می شد.

به گفته لسلی کندل کارشناس موزه اتومبیل در لس آنجلس همگانی شدن اتومبیل و ساخت اولین بزرگراهها مورفولوژی و ریخت شناسی شهرهایی مثل لس آنجلس را با خود تغییر داد:

"کاری که بزرگراه کرد این بود که به لس آنجلس اجازه داد بطور افقی گسترش و وسعت پیدا کند. به خاطر ماشین و توپوگرافی لس آنجلس شهر پخش شد. اما در نیویورک و یا شهرهایی مثل شیکاگو که مردم ماشین نداشتند مجبور شدند که شهر را بطور عمودی گسترش دهند تا مردم بتوانند بین محل کار و زندگی خود رفت و آمد کنند."




به تدریج فرهنگ مردم تحت تاثیر قرار گرفت. آنها یاد گرفتند که خود را از طریق ماشین هایشان ابراز کنند.

لسلی کندل می گوید:

"ماشین های ما تبدیل به لایه بیرونی لباس ما شد. در نیویورک، شیکاگو و سانفرانسیسکو ، مردم خودشان را با لباسهایشان ابراز می کردند. اما در لس آنجلس ماشین جای لباس را گرفت. اولین چیزی که مردم متوجه آن می شدند و درباره شما یاد می گرفتند ماشین شما بود."

در لس آنجلس به خاطر آب و هوای ملایم، مردم وقت زیادی صرف ماشینهایشان می کردند و در طبیعت خود را با ماشین هایشان سرگرم می کردند. شکل و رنگ ماشین ها را تغییر می دادند، سقف آنها را بر داشتند و سعی می کردند ماشینهایشان هر چه بیشتر در چشم باشد.

به گفته لسلی کندل در شرق امریکا و شیکاگو همه چیز یک مقدار محافظه کارانه بود. اما در غرب یعنی در کالیفرنیا مردم بدنبال ماشین هایی بودند که بسیار در چشم بودند.


اما علاوه بر آب و هوا، وجود هالیوود در جنوب کالیفرنیا نیز در ذائقه ویژه این منطقه بی ثاتیر نبوده است:

"مردم در مجله ها می خواندند که هنرپیشه های جذاب، سوار ماشین های چشمگیر می شوند. آنها هنرپیشه ها را در تلویزیون و سینماها می دیدند که مشغول رانندگی ماشین هایی هستند که غبطه سایرین را بر می انگیخت. دیدن این تصاویر باعث می شد که آنها هم بخواهند اینجور سبک زندگی ای داشته باشند و سوار اینطور ماشین هایی بشوند."

کارخانه های اتومبیل سازی که عمدتا در دیترویت ایالت میشیگان مستقر بودند، به تدریج از تغییراتی که مردم لس آنجلس به ماشین هایشان می دادند الگوبرداری کردند و اتومبیل های جالب تر و سرگرم کننده تری تولید کردند. بعد شرکت های بزرگ اتومبیل سازی تصمیم گرفتند که شعبه های استودیوهای طراحی خود را در لس آنجلس مستقر کنند:

"تقریبا همه کارخانه های بزرگ بین المللی دارای استودیوهای طراحی در جنوب کالیفرنیا هستند. چرا؟ چون اینجا مرکز الهام است. شما نباید راه طولانی بروید که ملهم شوید. فقط کافیست که نگاهی به حیات خلوت خود و یا خیابان بیندازید."

لسلی کندل می گوید بر خلاف اروپایی ها که با داشتن کوچه و خیابانهای کوچک بیشتر طرفدار ماشین های کوچک هستند، آمریکایی ها همیشه ترجیح داده اند ماشین های بزرگ برانند:



"ما سوار یک ماشین ۲۰۰۰ کیلویی می شویم، می رویم توی یک بزرگراه هشت باندی. می گذاریمش روی کروز کنترل که با سرعت ثابت حرکت کنه. انگار داریم یک تخت دونفره می رانیم. با یک انگشت رانندگی می کنیم و به هر جا بخواهیم می رویم. مردم آمریکا به این عادت کردند. آنها حتی جاده رو حس نمی کنند. رانندگی می کنند بدون آنکه احساس رانندگی کنند."

خلاصه آنکه ماشین وجه اشتراک همه مردم آمریکاست:

"همه ما در طول زندگی خود به نحوی با ماشینهایمان در کنش هستیم. یا می خریم، یا می رانیم، یا وقتی از کنارمان رد می شود به آنها نگاه می کنیم. بعضی از شخصی ترین و هیجان انگیزترین تجربه های زندگی ما در ماشین رخ می دهد. ما به ماشین هایمان خیلی وابسته هستیم."